به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، شهید «رحمت اله ابراهیمی» اول آذرماه سال ۱۳۳۹ در خانواده‌های مذهبی در شهرستان مهران دیده به جهان گشود. باتوجه‌به کمبود امکانات تحصیلی با سعی و تلاش خود خواندن و نوشتن و تلاوت قرآن را به‌درستی فراگرفته بود. سال ۱۳۶۰ داوطلبانه عازم جبهه‌های حق علیه باطل گردید و مدتی که در جبهه بود جانانه از کیان مملکت خویش دفاع می‌کرد. در سال ۱۳۶۳ ازدواج کرد. وی عاقبت نوزدهم دی‌ماه ۱۳۷۰ بر اثر برخورد با مین به‌جای‌مانده از جنگ تحمیلی در مهران به شهادت رسید. کسی که سال‌ها در جبهه آرزوی شهادت را داشت، بالاخره به آرزویش رسید. از این شهید گران‌قدر سه فرزند به‌یادگارمانده است.
مزار این شهید گران‌قدر در جوار امامزاده علی صالح (ع) قرار دارد.
متن مناجات‌نامه و وصیت‌نامه شهید:
پشتیبان ولایت‌فقیه باشید که در گرداب جهالت غرق نشوید
بارالها تو شاهدی که این چندمین بار است که قلم ناتوان در دست گرفته و وصیت‌نامه می‌نویسم؛ ولی تاکنون لیاقت وصال تو را نداشتم. این دفعه هم وصیت‌نامه می‌نویسم که شاید لیاقت پیدا کرده باشم و این تن ناچیزم را به بهایی بس پر ارزش یعنی قرب تو می‌فروشم.
مولای من قلم ناتوان، دست لرزان، دل گریان، نمی‌توانم آنچه را در درون دارم به تحریر در بیاورم (سیدی و ربی من لی غیرک)
خدایا تو شاهدی که به جز تو کسی را ندارم پس تو ای مهربان‌ترین مهربانان گناهانم را ببخش و قلم عفو بر روی جرایم اعمالم بکش.
خدایا به گذشته خود فکر می‌کنم راه روشنی ندارم جز معصیت و ظلم به نفس خودم، پس خدایا تنها راه سعادتم را شهادت می‌بینم پس مرا بپذیر و عروس خوشبختی را که همانا شهادت است نصیبم گردان.
امام را تنها نگذارید
اما سخنی کوتاه با مردم شریف ایران: همان‌طوری که برای هر فردی لازم است که وصیت‌نامه‌ای داشته باشد، من هم این چند کلام را به شماها توصیه می‌کنم هر چند که من لیاقت ندارم که شماها را توصیه کنم؛ ولی به خودم اجازه سکوت نمی‌دهم.
ای مردم شریف و قهرمان‌پرور امامتان را تنها نگذارید و تاریخ را تکرار نکنید مبادا خدای‌ناکرده مانند اهل کوفه شوید و امام را تنها بگذارید.
پشتیبان ولایت‌فقیه که همان ولایت علی (ع) است باشید که در گرداب جهالت غرق نشوید.
زمانی بود که ما می‌گفتیم ای‌کاش در زمان امام حسین (ع) می‌بودیم و جان را فدا می‌کردیم؛ ولی این همان زمان است که خداوند بر ما منت نهاده و کربلایی و حسینی را برای امتحان ما درست کرده که تا چه حد ما صادق بودیم و در این موقعیت باید انسان دقت کند که اشتباه نرود.
خطاب به والدین
پدر و مادر مهربانم در زمان زندگی فرزند خوبی نبودم آن‌طور که شما به وجود من فخر بورزید، ولی خوشحال باشید با رفتنم از دنیا، شهادتم باعث فخر و مباهات شما شود و چون شما را در مقابل علی و زهرا و ائمه و خانواده شهدا سربلند کردم، حلالم کنید و مرا ببخشید. می‌دانم که هر کسی جوانی را از دست بدهد ناراحت می‌شود شماها هم حق دارید ناراحت شوید؛ ولی نه از حد فزون گردد.
نکند خدای‌ناکرده مرگ من موجب گناهی بر شما شود؛ یعنی بی‌صبری و بی‌قراری، چون صبر به منزله سر ایمان است پس اگر بی‌تابی کنید ایمانتان را پایمال کرده‌اید.
اما برادران و خواهران و دوستان و اقوامم مرا حلال کنید و برای من طلب آمرزش کنید و هرگونه خوبی و بدی را از من دیده‌اید نادیده گرفته و مرا ببخشید.
هر کسی روح مرا با فاتحه‌ای شاد کند ایزد خاطرش از معرفت آباد کن
وصیت به همسر
و، اما همسر عزیزم مهرت را حلالم کن. آن‌طور که باید برای شما شریک زندگی خوبی نبودم؛ ولی آخرین خواسته‌ام را به مرحله اجرا بگذار و با حفظ حجاب صبر و شکیبایی بر مصیبت، راه مرا یاری بخش.
انتهای خبر/ر
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد