به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی ایلام بیدار ، افشین آریافر،از فعالان حوزه موسیقی، اهل شهرستان ملکشاهی که موفق به دریافت تریبون نشد، صدای خاموش فرهنگ بومی را با قلمش فریاد زد.
او در نامه‌ای صریح و صمیمی، دغدغه‌های خود درباره نبود زیرساخت فرهنگی، کم‌توجهی به زبان مادری و چالش‌های اجرای برنامه‌های هنری را خطاب به رئیس‌جمهور نگاشت.
یکی از مهم‌ترین مشکلات ما، نبود یک مکان فرهنگی است که در دهه ٨٠ در مکان خاصی ساخته شده، ولی همچنان نیز خارج از شهر محسوب می‌گردد.
این دوری، عدم دسترسی آسان و نبود امکانات کافی باعث شده اغلب کنسرت‌های شهری در همان مکان برگزار نشود یا استقبال چندانی نداشته باشد و سالن نزدیک‌تری برای مردم نیز وجود ندارد.
علاوه بر این، به دلیل موقعیت نامناسب و فاصله آن از شهر، والدین بویژه خانواده‌ها، اجازه حضور فرزندانشان به‌خصوص بانوان و نوجوانان را نمی‌دهند. این مسئله باعث کاهش حضور علاقه‌مندان، مخاطبان و همچنین کاهش انگیزه‌ی هنرمندان شهرستان شده است.
پیشنهاد:
١.ایجاد یک مکان فرهنگی تخصصی با امکان تمرین گروهی و نیز اجرای عمومی برای هنرمندان شهرستان، می‌تواند مشکل را برطرف نماید.
تأسیس یک ساختمان فرهنگی مستقل، با طراحی مناسب، در نقطه‌ای مرکزی یا در مرکز شهر ملکشاهی، با هدف تجمیع ظرفیت‌های فرهنگی و هنری شهرستان (شامل آموزشگاه‌های هنری، انجمن‌های فرهنگی، جوانان، خانواده‌ها، بانوان، و...) کنار کتابخانه یا نگارخانه نیز گزینه‌ای برای ارتقای کیفی برنامه‌ها و کاهش هزینه‌های هنرمندان از هر نوع سرمایه‌گذاری گذشته نیز مقرون به‌صرفه‌تر خواهد بود.
۲. نیاز به بودجه بیشتر برای برنامه‌های فرهنگی و هنری
به طور مشخص، عدم تخصیص بودجه کافی جهت اجرای برنامه‌های فرهنگی و هنری باعث شده مردم با بسیاری از شاخه‌های هنر مانند موسیقی، تئاتر، شعر و هنرهای تجسمی آشنا نشوند و بسیاری از این هنرها به طور کامل از میان مردم کنار گذاشته شوند و حتی منقرض گردند.
در صورتی که اداره ارشاد بودجه کافی برای اجرای برنامه‌های فرهنگی در اختیار داشته باشد، کیفیت این برنامه‌ها پایین نیامده و پیام‌های هنری و فرهنگی به مخاطب منتقل می‌شود.
۳. پیشنهاد برای تشکیل یک نهاد تخصصی فرهنگی در شهرستان
با توجه به گستردگی ظرفیت‌های فرهنگی شهرستان، ایجاد یک نهاد تخصصی مانند اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار گرفته در سطح شهرستان می‌تواند محل اجرای سیاست‌های کلان فرهنگی در سطح شهرستان باشد؛ نهادی که واقعاً در ذهن و دل مردم اثر بگذارد.
۴. حفظ پوشش و زبان مادری
جزئی از شاکله‌ی هویت هر جامعه، زبان مادری و زبان محلی آن جامعه است. امروزه با ورود پدیده‌های نامأنوس و ناهماهنگ با فرهنگ اصیل مردمی، فرهنگ‌ها و اصالت‌ها در معرض تهدید، هجمه و حتی در حال کمرنگ شدن هستند. این هجمه نه تنها نمایانگر تاریخ و اصالت ما هستند بلکه تجسمی از فرهنگ و هویت منطقه‌ای هستند که به فراموشی سپرده شده‌اند. جایگزینی گرایش به زبان‌های رسمی (فقط فارسی) به جای زبان مادری و فارسی، در خانواده‌ها افزایش یافته است؛ طوری که فرزندان اغلب از گفت‌وگو با زبان محلی پرهیز می‌کنند. این امر باعث لهجه‌زدگی می‌شود و بخشی از هویت فرهنگی شهرستان به تدریج از بین می‌رود. زبان محلی، ریشه در ذات فرهنگی یک منطقه دارد و محافظت از آن، به معنای حفظ هویت ملی، فرهنگی و افتخار به پیشینه است.
پیشنهاد:برای پاسداشت این سرمایه‌های گران‌بها، ضرورت دارد که اداراتی که با مردم ارتباط مستقیم بیشتری دارند؛ از جمله اداره آموزش و پرورش، امور عشایری، جهاد کشاورزی و همچنین مدارس، به شکل منسجم و برنامه‌ریزی‌شده، نسبت به حمایت از زبان‌های محلی اقدام نمایند. این حمایت در قالب برنامه‌ها و فعالیت‌هایی باشد که به عنوان بخشی از هویت و زندگی روزمره به کار گرفته شود تا حفظ زبان مادری و پوشش اصیل منطقه باشیم و این گنجینه‌های فرهنگی را به نسل‌های آینده بسپاریم.
امید که با اتکا به توجه ویژه‌ی حضرت‌عالی و حمایت‌های دولت محترم، بتوانیم راه را برای رشد و شکوفایی فرهنگ و هویت بومی هموار سازیم و نسلی سرافراز و غرور به ریشه‌های خود تحویل جامعه دهیم. از درگاه خداوند متعال برای حضرت‌عالی توفیق، سلامتی و سربلندی مسئلت دارم.
انتهای خبر/م
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد