رنج جوانان آبدانانی از بیکاری/ رونقی برای کسب و کار نیست

به گزارشايلام بيدار به نقل ازابدانان خبر، جوانی که سال ها در پشت میزهای دانشگاه سپری کرده و با افزایش سن، امروز چیزی برای عرضه ندارد و با وجود مدارک دانشگاهی مختلف، بسیاری امکان دریافت یک پذیرش شغلی را هم ندارند. سال ها اصرار سیستم آموزشی به جذب جوانان در رشته های کم کاربرد و بعضا بدون کاربرد در اقتصاد ایران و اشباع شدن بسیاری از رشته ها، وجود هزاران مهندس و دکتر در رشته های گوناگون، باعث شده تا کشور با انبوهی از تقاضاهای کار یک شکل و خاص مواجه باشد.

برخی فارغ التحصیلان دانشگاهی نیز برای جلوگیری از زیان بیشتر به کسب و کارهایی غیر از تحصیلات خود دست زده اند و با وجود اینکه سال ها عمر و هزینه خود را صرف تحصیلات دانشگاهی کرده اند، امروز به دلیل نبود زمینه اشتغال در رشته های تخصصی، وارد مشاغل و حرفه های دیگری شده اند.
آیا اگر نظام آموزشی کشور این قابلیت و رسالت را داشت که از ابتدا استعداد و توانمندی های افراد را شناسایی و آنها را به سمت همان مشاغل هدایت می کرد، امروز با جوانانی مواجه می شدیم که با درجه تحصیلی کارشناسی تا دکترا مجبور شوند برای فرار از بیکاری به مشاغلی فرسنگ ها دورتر از تحصیلاتشان رو بیاورند؟
از سوي ديگر هميشه در ديگر كشورها به جوانان به عنوان پتانسيل اصلي نيروي كاري نگاه مي‌شود و بيشترين تلاش‌ها در جهت ايجاد اشتغال براي اين قشر است. به بيان بهتر در كشورهاي ديگر در ابتدا سعي مي‌كنند  براي درصد بيشتري از جوانان شغل ايجاد كنند و بعد به ديگر اقشار اجتماع رسيدگي كنند.. مسلما عدم استفاده از پتانسيل اين قشر يكي از دلايل ركود در بخش توليد و صنعت و ديگر حوزه‌هاي كاري كشور است. 
متاسفانه اين موضوع آنقدر حاد شده كه به يكي از اصلي‌ترين معضلات جوانان براي تشكيل خانواده و ازدواج تبديل شده‌است. زماني كه جوانان از توان كاريابي و داشتن شغل برخوردار نباشند و يا سياست‌هايي در جهت بهبود زندگي آنها تدوين نشده باشد نمي‌توان انتظار داشت كه آنها به راحتي تشكيل خانواده دهند.. جوانان فرصت ورود به بازار کار را نمی یابند و از این بابت خود و خانواده هایشان دچار معضلات فراوانی هستند. 
مشکلات بیکاری اگر چه از دیدگاه‌های مختلف جامعه‌شناسی، روانشناسی و سایر علوم قابل بررسی است، اما این موضوع بارها تکرار شده و روانشناسان و جامعه شناسان در این خصوص مطالب زیادی را بیان کرده‌اند، به نظر می‌رسد گوش دادن به حرف مردمی که دردمند بوده و نگران آینده شغلی نوجوانان و جوانانشان هستند، حداقل تلنگری است بر وضعیت بیکاری جوانان که در زیر بار ظلم بیکاری، درگیر مشکلات عدیده‌ای هستند.
البته معضل بیکاری این شهرستان ها را نباید مختص به جوانان کرد، چرا که سرپرستان خانواری هستند که با چندین سر عائله شغل مناسبی نداشته و چندین نفر منتظرند تا نانی به سفره برده و خرجی برای خانواده داشته باشند.
یک شهروندآبدانانی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ما با بیان اینکه فرزندانم در دانشگاه تحصیل می‌کنند، افزود:افرزندانم در حال حاضر بیکار هستند و خرج تحصیلشان به عهده پدر خانواده است.
وی با اشاره به اینکه مشکلات اقتصادی مردم زیاد است، افزود: در برخی مواقع واقعا سرخورده می‌شوم که آینده فرزندانم چه می‌شود.
این شهروند با بیان اینکه در محل زندگی ما  جوان بیکار زیاد است، افزود: جوانان به دلیل نداشتن شغل به ناهنجاری دچار می‌شوند.

 یک شهروند دیگر نیز با بیان اینکه چهار سال است فارغ‌التحصیل شده‌ام، افزود: هنوز شغلی پیدا نکرده‌ام، الان راضی هستم آبدارچی شوم، اما آنهم پیدا نمی‌شود.
وی با اشاره به اینکه مشکل بزرگ جوانان امروز نداشتن شغل است، افزود: والدینی که برای فرزندان خود ذخیره مادی داشته باشند، حداقل می‌توانند شغلی برای آنها دست و پا کنند، اما والدینی که درآمد مناسبی ندارند،چه کمکی می‌توانند به فرزندان خود داشته باشند.
یک فارغ التحصیل دانشگاهی هم با بیان اینکه بیشتر همکلاسی‌های من بیکار هستند،افزود: بیشتر فارغ‌التحصیلان دانشگاهی از بیکاری رنج می‌برند.
باید گفت که بیکاری یکی از مهمترین مشکلات جوانان این منطظقه است ولازم است مسئولین امر هرچه سریعتر چاره ای اندیشیده و این معضل را رفع کنند.
اما از سوی دیگر مهاجرت جوانان به شهرهای دیگربه امید یافتن شغل نیز یکی دیگر از معضلات است که متاسفانه در آبدانان نیز به چشم می خورد وهر روز جوانان زیادی از این شهر به شهرهای اطراف ویا سایر استانها به امید یافتن شغل مهاجرت می کنند.

نبود فرصت های شغلی و بیکاری باعث شده است این جوانان تحصیل کرده حتی حاضر شوند در کارهایی مشغول شوند که متناسب با تخصص آنها نیست واین تنها به دلیل بیکاری است.
درپایان باید گفت ،افزایش طلاق، بی بند وباری، ناتوانی در تشکیل خانواده، بزهکاری، جرم ، جنایت و فساد از جمله تبعاتی است که براساس تحقیقات میدانی و علمی ریشه در بیکاری دارند . با نهایت تاسف در چند دهه گذشته فکر اساسی برای کاهش بیکاری  صورت نگرفته و استعدادهای جوانان فرصت شکوفایی و بالندگی پیدا نکرده است.
به راستی امروزه که هزینه های زندگی به شدت در حال افزایش است چه کسی به فکر جوان تحصیل کرده بیکاری است که به امید یافتن روزنه کوچک امید به رهایی از انبوه مشکلات روانه بازار بی رونق کار می شود و عاقبت ناامیدانه و شکست خورده باز می گردد.

انتظار و امید است با همت دولت و همراهی مسئولان ،در راستای تدوین برنامه ای جامع، علمی و موثر شاهد ایجاد فرصت های شغلی جدید، رونق بیش از پیش بازار کار و در نهایت جذب حداکثری جوانان جویای کار در شهرستان باشیم.

انتهای پیام/س