آيا امام حسين علم به شهادت خودشان داشتند؟

به گزارش ایلام بیدار، وبلاگ "سلام به خدا" نوشت:
امام حسین علیه السلام از جانب خداوند متعال، از علم غیب بهره مند بودند. «مِنْ أنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ»(آل عمران/44). سخنان ایشان در نامه ها و بیانات گوهربارشان نشان دهنده علم ایشان به شهادتشان در سرزمین کرب‎وبلا است. 
اما بهره ‏گيرى اولياى خدا از علم غيب، تنها در موارد خاص آن هم به اذن خداست، نه آن كه براى رفع مشكلات شخصى از آن استفاده كنند. اصولا اگر اولياى خدا براى زندگى شخصى خود از معجزه و علم‏ غيب‏ استفاده كنند و مشكلات خود را حل نمايند، نمیتوانند براى مردم الگوى عملى باشند. اگر امام‏ حسين‏ عليه السلام با معجزه و دعا از رفتن به کربلا دوری یا تشنگى صحراى كربلا را حل می‎فرمود، چگونه می‎توانست براى مردمى كه اين امكانات را ندارند امام باشد؟ (برگرفته از پرتوى از نور، ص: 385) 
اگر ائمه علیهم السلام میخواستند از علم‏ غيب‏ و معجزه استفاده اختصاصى كنند، تبليغشان تنها یک نوع سخنرانى بود. مثلًا امام‏ حسين علیه‎السلام‏ روز عاشورا نفرين كند كه يزيدیها كشته شوند. بعد بگويد: برويد شهيد شويد. مى‏گوييم: چطور خودتان شهيد نشدید؟ چطور خودتان تا دشمن را دیدید نفرينش فرمودید؟ آن وقت ما برويم تكه تكه بشويم؟ بايد امام‏ حسين‏ هم تكه تكه بشود تا وقتى به ما میگويد: برويد تكه تكه شويد، ببينيم خودش هم عملًا تكه تكه شد. اگر خودش میخواست با معجزه و دعا، حساب يزيدیها را برسد ديگر سخنش در ما اثر نداشت و تبلیغش عملی نبود. پيغمبر صلی الله علیه و آله و سلم میفرماید: «إِنَّمَا أَقْضِى بَيْنَكُمْ بِالْبَيِّنَاتِ وَ الْأَيْمَانِ: همانا ما با با دلایل و ایمان قضاوت میکنیم»(كافى،ج 7، ص 414). پليس كلت دارد. اما اگر با كسى دعوايش شد حق ندارد كلت بكشد.  هرجا كه رييسش به او گفت: بزن! استفاده می‎كند. اما حق استفاده شخصى ندارد.(برگرفته از سخنان حجت الاسلام و المسلمین قرائتی) 
همچنین می‎توان دلایل عدم استفاده امام حسین علیه السلام از علم غیب‎شان را موارد زیر دانست: 
    پیروی‌ و تسلیم در برابر سرنوشت تعیین شده برای امام و یارانشان، بدون بهره گیری از علم غیب 
    روشن‌گری‌ و ارشاد برای انسانهایی که در آن تاریخ زندگی میکردند و انسانهایی که در آینده پا به عرصه دنیا خواهند گذاشت، تا بدانند راه ائمه راه حق است و راه دشمنان آنها راه باطل است و برای رسیدن به راه حق حتی فرزند شیرخوار را نیز باید قربانی کرد. 
    مورد دیگر، عشق به شهادت است که نشانه سعادت هر انسانی در این دنیا می‎باشد. 
    امر به‌ معروف‌ و نهی‌ از منکر. زیرا هدف از ارسال پیامبران و امامان هدایت مردم جامعه می‎باشد که در این راه با دعوت مردم به کارهای خوب و نهی آنها از کارهای خطا و زشت مثل کشتن امام، مردم را هدایت کنند.