به گزارشايلام بيدار، سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نیز با همه اصل و فرع‌هایش در تالار وحدت به پایان رسید و برگزیده‌ها و برنگزیده‌ها همه پرونده این جشنواره را تا سال آینده بستند.
اما یک نکته مثبت و یک نکته منفی: منفی اینکه هنوز هم پهنه رودکی تکلیفش مشخص نشده و جلوی تالار وحدت شرایط نامساعدی به لحاظ تردد وجود دارد و امکان تردد با ماشین غیرممکن است بنابراین مهمانان و میزبانان جشنواره فجر امسال همه در یک محدوده دورتری امکان تردد با ماشین را پیدا کردند و این در شب سرد زمستانی پیش از ۲۲ بهمن شرایط سختی را برای همه فراهم کرد.
نکته مثبت اینکه اختتامیه فجر امسال با برنامه ریزی بهتر و بدون سخنرانی خاص دبیر و مدیر و ... به پایان رسید به حدی که خود سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز به چند جمله تشکر بسنده کرد و این خیلی جای خوشحالی دارد که در این مراسم ها به بیلان کاری نپرداخته و جایزه هنرمندان را زودتر اهدا کردند.
نکته دیگر سرعت عمل و برنامه ریزی مناسب ستاد خبری و روابط عمومی جشنواره بود که پا به پای رسانه‌ها اخبار ، صحبت‌ها ، تجلیل‌ها و اهدای جوایز را پوشش می‌داد.
*از امتناع مهدی سلوکی تا اعتراض اسماعیل خلج
اما برگزیده‌های نخست جشنواره در مرحله اول امکان صحبت پیدا نکردند مهدی سلوکی از همان ابتدا به همه مطرح کرد که جا و زمان تشکر و صحبت‌های دیگر نیست، هر چند اسماعیل خلج پیشکسوت تئاتر پشت تریبون به این امر اعتراض کرد و درخواست داشت که جوانان بتوانند امشب را صحبت و شادی کنند چرا که این جشن انقلاب برای جوانان است، اما از نیمه دوم که گذشتیم این صحبت ها و سخنرانی‌ها افزایش یافت و هر چه به بخش صحنه‌ای و خیابانی نزدیک‌تر شدیم شور و حرارت سالن و حضار نیز بیشتر شد.
نادر برهانی مرند دبیر جشنواره امسال نیز که دومین سالی بود دبیری این جشنواره را برعهده داشت در همان کلام آغازین تشکر برای ورود حضار به ناملایمات جشنواره امسال اشاره و کنایه زد.
اما بخش جالب و کمدی امسال به شوخی مهدی سلوکی با مهدی مصباحی برگزیده بخش طراحی پوستر گذشت که به دلیل ماسکی که به صورت زده بود ، که مجری به شوخی خطاب به او گفت به کرونا مبتلا شدی.
حسین عاطفی پیشکسوت تئاتر که یکی از افرادی بود که امشب از او تجلیل شد نیز متنی زیبا را درباره خودش با عنوان «زاده مهر هستم نه آبان و نه دی» بدین شرح قرائت کرد: «نه آبان، نه آذر، نه دی بلکه زاده مهرم، پس از مدت‌ها دوباره روی صحنه ایستادم، این بار برای جشن تئاتر؛ تئاتری که از صلح و عشق می‌گوید و زندگی بهتری را می‌طلبد. از جهان هستی سپاسگزارم که با ودیعه گذاشتن کمی خلاقیت هنری در من امکان این را فراهم آورده تا بتوانم در تئاتری کار کنم که از دروغ بیزار است، از فریب بیزار است، از تک جنسیتی، تک صدایی و تبعیض بیزار است. در تمامی سال های فعالیتم از همه آموختم از استادان، دانشجویان دانشکده هنرهای دراماتیک، از مردمان میدان شهدا. با بازی در دو نمایش به همراهی دو کارگردان شریف ایران، دو دوره تاریخی را تجربه کردم که در زندگی من بسیار تاثیرگذار بود، با «محاکمه ژاندارک» در کنار رکن الدین خسروی و «گالیله» زنده یاد حمید سمندریان اما هیچکدام مجوز اجرا نگرفت.
حسین عاطفی هستم، نه آبان، نه آذر، نه دی، زاده مهرم. امیدوارم زنده مانده تا ببینم سالنی به نام بانوی تئاتر این سرزمین، عصمت صفوی نامگذاری شود و دیگری بانو لرتا و یکی دیگر بانو جمیله شیخی. این جشن، جشن تئاتر تمامی هنرمندان تئاتر این کشور است اما جای بسیاری از هنرمندان خالی است.
امشب شاید بهترین شب زندگی من تلقی شود، این هدیه‌ای است که شما به من تقدیم کردید. اجازه می‌خواهم این هدیه ارزشمند را با تمامی هنرمندان فراموش شده کشورم شریک شوم.»
در ادامه کریم اکبری مبارکه با لحنی بغض آلود گفت: من خودم را مدیون هنرمندانی چون استاد سمندریان، دکتر کوثر، گلشیری و حسین پرورش هستم که امشب در بین ما نیستند، من به راحتی به اینجا نرسیدم، 50 سال زحمت کشیدم و امشب جزو یکی از بهترین شب های زندگی من است. مهدی لزیری هم در سخنانی گفت: امشب همه خاندان تئاتر با پدر خانواده کنار هم هستند، ما از آغاز خاکمان را با آردبیز ریختند و با روح ملکوتی اندود کردند و کوزه ای ساختند که این کوزه آب گوارا، صاف و پاک را می طلبد اگر کوزه ترک بردارد، نه آب می ماند نه آبرو. باید همواره باهم باشیم.
آندرانیک خچومیان هم بیان کرد: من از دوستانی که جشنواره تئاتر فجر را برگزار کردند تشکر می‌کنم، من در طول روزهای برگزاری جشنواره شاهد بودم بسیاری از جوانان فعال و علاقه مند کار می کردند و خیلی علاقه مند بودم تا در مراسم حضور داشته باشم و بتوانم برایشان دست بزنم.
وی افزود: واقعیت این است که در سال‌های اخیر بسیاری از جوانان به حوزه تئاتر وارد شده‌اند، این جوانان عاشق تئاتر هستند و از مسئولان می خواهم امکانات لازم را در اختیار آن ها بگذارند چون آن‌ها هستند که فردا را می‌سازند.
در بخش آخر که نوبت به دریافت جوایز خیابانی و صحنه‌ای رسید. سامن شکیبا برگزیده بخش خیابانی بدون تریبون عنوان کرد که من همینطور صحبت می‌کنم ما تئاتری‌هااحتیاج به میکروفن نداریم، من سه کار در جشنواره داشتم و از هر سه کارگردان سمیه مهری، سعید خیراللهی و جلال حسنوند تشکر می‌کنم اما هیچ وقت یادم نمی‌رود، همسرم بسیار تلاش کرد النگوهایش را فروخت تا من بتوانم در حوزه تئاتر فعالیت کنم، هر روز از کرج به تهران بیایم، از او بسیار سپاسگزارم.
سمیه مهری هم پس از دریافت جایزه‌اش گفت: من بسیار هیجان داشتم چون 22 سال برای امروز زحمت کشیدم.
در ادامه این بخش حمیدرضا اردلان که نمایش «تنها یک زمین داریم» را امسال کارگردانی کرد ،پشت تریبون رفت و گفت:می‌گویند وقت نداریم، ما قبول نمی‌کنیم، می گویند بودجه تئاتر کم است این را ما قبول می‌کنیم اما لااقل وزیر می‌تواند تا آخر برنامه حضور داشته باشد. این جشن تئاتر ایران و هر یک سال یک بار اتفاق می‌افتد. نمایش ما حمایتی از وزارت ارشاد نگرفته اما از ایران مال حمایت شده است من حرف‌های وزیر ارشاد شاید یادم بروم اما النگویی که دوست هنرمندان فروخته را هیچگاه یادم نمی‌رود!
علی شادمان نیز پس از دریافت جایزه‌اش برای حضور در نمایش شاه ماهی گفت: تک تک عوامل نمایش صحنه‌ای اگر نبودند و زحمت نمی‌کشیدند این جایزه نصیب من نمی‌شد، این جایزه را به تمامی هم نسلان خودم تقدیم می‌کنم که در این روزها ناامید هستند، ایران وطن ماست و ما این سرزمین را باید بسازیم.
**نوید محمدزاده: بچه تئاتر هستم
گروه نمایشی بیگانه در خانه امسال جوایز زیادی را از آن خود کرد و د ر نهایت نیز جایزه بهترین نمایش را دریافت کرد. نوید محمدزاده پس از دریافت جایزه ویژه خود با صدای لرزان و بغض آلود پشت تریبون صحبت کرد و گفت: من فکر می‌کنم نزدیک ۳۰ جایزه سینمایی دارم ولی من بچه تئاتر هستم. بعد از حدود ۱۷ سال کار، اولین جایزه‌ام را از جشنواره فجر دریافت می‌کنم، فکر می‌کنم مهم ترین جایزه‌ای که گرفتم همین جایزه است، حتی برایم از جایزه ونیز مهم تر است.
من تئاتر را از آموزشگاه سینمایی هفت هنر کرج، دانشگاه سوره، دانشگاه تهران، دانشگاه سینما و تئاتر، تالار استاد سمندریان و ناظرزاده و... و همچنین اساتیدم یاد گرفتم که بسیار قدردان شان هستم من هر وقت جایزه سینمایی گرفتم، می‌گفتم پسر تئاتر ایران هستم، ممنون که حرف من را تایید کردید. من جایزه‌ام را برای دینو زمام حدده می‌گیرم نه نوید محمدزاده، محمد مساوات تو خالق این نقشی بودی و جایزه برای توست. ما سال‌ها پیش که کار می‌کردیم و نمایش هایمان مملو از تماشاگر بود، زمانیکه شهرت نداشتم.
من بسیار خوشحالم که برای نمایشی به کارگردانی محمد مساوات این جایزه را می‌گیرم، مساوات نعمتی برای تئاتر ایران است و قطار او آنقدر سریع است که هیچطور متوقف نمی‌شود. همچنین از گروه تئاتر تازه که سال‌هاست باهم کار می کنیم بسیار سپاسگزار و ممنونم.
محمد مساوات کارگردان نمایش بیگانه در خانه نیز پس از دریافت جایزه گفت: جای برخی از دوستان ما که از این دوره انصراف دادند در این جشنواره بسیار خالی بود، رضا بهاروند اثر تو بسیار خوب بود، بهترین کاری من امسال دیدم نمایش تو بود.
انتهای پیام/ر
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد