به گزارشايلام بيدار، در میان سایر عبادتها، روزه جایگاه خاص و متفاوتی را به خود اختصاص داده است. هر نعت، ثناء و ستایش و عبادتی که نسبت به آفریدگار هستی، انجام می گیرد، زیبا، خواستنی و دلپذیر است. اما در این میان، روزه ماه مبارک رمضان، یک چیز دیگری است و یک رنگ و بوی دیگری را با خود همراه دارد.
اگر چه هر عبادتی، لذت و حلاوت خاص خودش را با خود همراه دارد و به اندازه درجه و بُرد معنوی خویش بنده را به خداوند متعال نزدیک کرده و او را در معرض نسیم ملایم رحمت و نوازش پرودگار کریم قرار می دهد؛ اما التذاذ و تقرب به خداوند متعال در ماه مبارک رمضان، برای بنده روزه دار به گونه ای است که آن نفحه و لحظه زلال را با تمام وجود، درک و حس می کند.
می دانیم که فلسفه و چیستی عبادت ها، استکمال روحی و معنوی انسان و امتحان او در برابر اوامر و نواهی پروردگار متعال است. هر عبادتی به میزان مشخصی به روح انسان کمال بخشیده و او را در پیشگاه حضرت باری تعالی سرخ روی و سربلند می کند و اما برُد رسایی روزه ماه مبارک رمضان، با برُد و قدرت کمال بخشی به روح انسان، با هیچ یک از عبادت های دیگر قابل ارزیابی و سنجش نیست.
علاوه بر متفاوت بودن روزه در این ماه عزیز، این، نفسِ ماه مبارک رمضان است که با سایر ماهها تفاوت ماهوی و اساسی دارد. روزه گرفتن و سایر عبادات در هر روز و ماه و سالی می تواند ارزشمند بوده و صواب و پاداش خود را داشته باشد. اما نفس هر عبادتی و به خصوص روزه داشتن در این ماه، ارزش و ثواب برتر از هر روز و ماه و سالی را دارد.
ماه مبارک رمضان، ماه رحمت واسعه و فراگیر خداوند متعال است. این ماه، فرصت استثنایی و ارفاق خاص خداوند کریم نسبت به هستی و بندگان خطا کار و بی گناه او (ج) در سراسر عالم است. در این ماه عزیز، سرنوشت انسان و جهان رقم می خورد؛ بسیاری از گناهکاران بخشیده شده و بسیاری از نیکان به ترفیع درجات روحی و معنوی دست پیدا می کنند.
ماهی که "شب قدر" که برتر از هزار ماه است، در آن قرار داده شده است و شب قدری، که کلام وحی با آن عظمت و هیبتش در آن شب، نازل شده است! شبی که انبوه ملائک و فرشتگان رحمت الهی و روح، تا سپیده صادق، پرونده مقدرات انسان و جهان را با اذن پروردگار، به پیشگاه حجت خدا، امام زمان (عج) تقدیم می کنند!
بلی! تمامی این برکات و فیوضاتِ جاریه خداوند بزرگ، در ماه مبارک رمضان نهادینه شده است؛ به گونه ای که هیچ ماه دیگری این همه برکات و خیرات را با خود همراه ندارد.
در برکت و عظمت این ماه چه می توان گفت وقتی که حتی نفس کشیدن در آن، تسبیح حساب می شود و خواب در آن عبادت! ماه مبارک رمضان، یکی از مظاهر روشن و آشکار لطف و رحمت الهی بر بندگانش نیز است.
خداوند متعال از آنجا که نسبت به بندگانش رحیم و رئوف است، این ماه را فرصت و بهانه ای قرار داده است تا رحمت فراگیر و گسترده خویش را تجسیم بخشیده، به نمایش بگذارد.
حال، این ما بندگان و این هم سفره گسترده کرم و رحمت خداوند متعال که از عرش تا فرش و از زمین تا آسمان، امتداد یافته است. یکی از امتیازات برجسته این ماه نسبت به سایر ماه ها آن است که بر اساس حدیث وارده از رسول گرامی اسلام (ص)، شیطان در این ماه در غل و زنجیر است و اگر بنده ای نرفته و غل و زنجیر را از پای او باز نکند، شیطان کاری به کار کسی ندارد! پس چه خوب است که با استفاده از این فرصت طلایی ای که ماه مبارک رمضان در اختیار ما مسلمانان قرار داده است، همگی یکبار دیگر پرونده اسلام و ایمان خویش را گشوده و به دقت در آن خیره شویم که تا کنون چه کاستی ها و نواقصی در آن وجود داشته که سزاوار سرزنش و نکوهش و اصلاح است و چه نقطه و یا نقاط درخشان و خدا پسند در آن می توان یافت که مستوجب خوشنودی خود و خدای انسان باشد.
بدیهی است که روی سخن در این نوشتار با کسانی است که بنده خدا و اهل روزه و نماز هستند؛ کسانی که در کل، تسلیم اوامر و نواهی خداوند متعال هستند و همواره رضایت پروردگار جهان را بر خواهش های نفسانی خویش ترجیح می دهند. کسانی که لااقل مسلمان عادی و معمولی هستند و سعی شان در زندگی بر این است که اگر بتوانند خیری به خلق خدا برسانند و گر نه، لااقل به دیگران ضرر و زیان نرسانند.
کسانی که از فجر صادق تا غروب آفتاب، فقط برای رضایت و خوشنودی خداوند متعال، در این گرمای سوزان، لب از خوردن و نوشیدن، زبان از غیبت کردن و دل از خطور افکار پلید و شیطانی، می بندند و حاضر نیستند در این ماه رحمت و مغفرت، آزار شان به هیچ زنده جانی از انسان و حیوان و نباتی برسد. کسانی که خانه دل را فقط و فقط حرمسرای حضور همیشگی صاحب خانه کرده اند و حاضر نیستند کلید این خانه را به هر غیرِ از راه رسیده بدهند!
بلی روی سخن با مسلمان است؛ مسلمانی که در اندیشه و رفتار، اسلام را قبول کرده و جان و مال و ناموس مسلمانان برایش احترام و ارزش داشته باشد؛ آنهم احترام و ارزشی که بتواند با خانه کعبه شریفه پهلو بزند و یا از آن بالاتر باشد! چرا که بر اساس روایتی از امام سجاد (زین العابدین)-ع- حرمت مومن و حفظ آبروی او، از حرمت کعبه شریفه نیز بالا تر است!
آری! مخاطب ما مسلمان است، نه آنانی که حلقه های غلامی استخبارات جهانی و منطقه ای را در گوش کرده و نه ماه مبارک رمضان می بینند و نه غیر آن و به محض اشاره جنرالانی که اساساً با دین و مذهب میانه ای ندارند، همراه با به هلاکت رساندن خویش، لقمه های افطاری مسلمانان بی گناه را با خون آنان آغشته می کنند و زهی خیال باطل، که با این جنایات جهنمی، هوای رفتن به بهشت را نیز در سرهای تهی از اندیشه سالم شان می پرورانند! که از خداوند قادر و توانا عاجزانه می خواهیم که به حق این ماه عزیز، مردم مظلوم ما و سایر مظلومان عالم را از شر فتنه های آخرالزمان حفظ کند.
در میان سایر عبادتها، روزه جایگاه خاص و متفاوتی را به خود اختصاص داده است. هر نعت، ثناء و ستایش و عبادتی که نسبت به آفریدگار هستی، انجام می گیرد، زیبا، خواستنی و دلپذیر است. اما در این میان، روزه ماه مبارک رمضان، یک چیز دیگری است و یک رنگ و بوی دیگری را با خود همراه دارد.
اگر چه هر عبادتی، لذت و حلاوت خاص خودش را با خود همراه دارد و به اندازه درجه و بُرد معنوی خویش بنده را به خداوند متعال نزدیک کرده و او را در معرض نسیم ملایم رحمت و نوازش پرودگار کریم قرار می دهد؛ اما التذاذ و تقرب به خداوند متعال در ماه مبارک رمضان، برای بنده روزه دار به گونه ای است که آن نفحه و لحظه زلال را با تمام وجود، درک و حس می کند.
می دانیم که فلسفه و چیستی عبادت ها، استکمال روحی و معنوی انسان و امتحان او در برابر اوامر و نواهی پروردگار متعال است. هر عبادتی به میزان مشخصی به روح انسان کمال بخشیده و او را در پیشگاه حضرت باری تعالی سرخ روی و سربلند می کند و اما برُد رسایی روزه ماه مبارک رمضان، با برُد و قدرت کمال بخشی به روح انسان، با هیچ یک از عبادت های دیگر قابل ارزیابی و سنجش نیست.
علاوه بر متفاوت بودن روزه در این ماه عزیز، این، نفسِ ماه مبارک رمضان است که با سایر ماهها تفاوت ماهوی و اساسی دارد. روزه گرفتن و سایر عبادات در هر روز و ماه و سالی می تواند ارزشمند بوده و صواب و پاداش خود را داشته باشد. اما نفس هر عبادتی و به خصوص روزه داشتن در این ماه، ارزش و ثواب برتر از هر روز و ماه و سالی را دارد.
ماه مبارک رمضان، ماه رحمت واسعه و فراگیر خداوند متعال است. این ماه، فرصت استثنایی و ارفاق خاص خداوند کریم نسبت به هستی و بندگان خطا کار و بی گناه او (ج) در سراسر عالم است. در این ماه عزیز، سرنوشت انسان و جهان رقم می خورد؛ بسیاری از گناهکاران بخشیده شده و بسیاری از نیکان به ترفیع درجات روحی و معنوی دست پیدا می کنند.
ماهی که "شب قدر" که برتر از هزار ماه است، در آن قرار داده شده است و شب قدری، که کلام وحی با آن عظمت و هیبتش در آن شب، نازل شده است! شبی که انبوه ملائک و فرشتگان رحمت الهی و روح، تا سپیده صادق، پرونده مقدرات انسان و جهان را با اذن پروردگار، به پیشگاه حجت خدا، امام زمان (عج) تقدیم می کنند!
بلی! تمامی این برکات و فیوضاتِ جاریه خداوند بزرگ، در ماه مبارک رمضان نهادینه شده است؛ به گونه ای که هیچ ماه دیگری این همه برکات و خیرات را با خود همراه ندارد.
در برکت و عظمت این ماه چه می توان گفت وقتی که حتی نفس کشیدن در آن، تسبیح حساب می شود و خواب در آن عبادت! ماه مبارک رمضان، یکی از مظاهر روشن و آشکار لطف و رحمت الهی بر بندگانش نیز است.
خداوند متعال از آنجا که نسبت به بندگانش رحیم و رئوف است، این ماه را فرصت و بهانه ای قرار داده است تا رحمت فراگیر و گسترده خویش را تجسیم بخشیده، به نمایش بگذارد.
حال، این ما بندگان و این هم سفره گسترده کرم و رحمت خداوند متعال که از عرش تا فرش و از زمین تا آسمان، امتداد یافته است. یکی از امتیازات برجسته این ماه نسبت به سایر ماه ها آن است که بر اساس حدیث وارده از رسول گرامی اسلام (ص)، شیطان در این ماه در غل و زنجیر است و اگر بنده ای نرفته و غل و زنجیر را از پای او باز نکند، شیطان کاری به کار کسی ندارد! پس چه خوب است که با استفاده از این فرصت طلایی ای که ماه مبارک رمضان در اختیار ما مسلمانان قرار داده است، همگی یکبار دیگر پرونده اسلام و ایمان خویش را گشوده و به دقت در آن خیره شویم که تا کنون چه کاستی ها و نواقصی در آن وجود داشته که سزاوار سرزنش و نکوهش و اصلاح است و چه نقطه و یا نقاط درخشان و خدا پسند در آن می توان یافت که مستوجب خوشنودی خود و خدای انسان باشد.
بدیهی است که روی سخن در این نوشتار با کسانی است که بنده خدا و اهل روزه و نماز هستند؛ کسانی که در کل، تسلیم اوامر و نواهی خداوند متعال هستند و همواره رضایت پروردگار جهان را بر خواهش های نفسانی خویش ترجیح می دهند. کسانی که لااقل مسلمان عادی و معمولی هستند و سعی شان در زندگی بر این است که اگر بتوانند خیری به خلق خدا برسانند و گر نه، لااقل به دیگران ضرر و زیان نرسانند.
کسانی که از فجر صادق تا غروب آفتاب، فقط برای رضایت و خوشنودی خداوند متعال، در این گرمای سوزان، لب از خوردن و نوشیدن، زبان از غیبت کردن و دل از خطور افکار پلید و شیطانی، می بندند و حاضر نیستند در این ماه رحمت و مغفرت، آزار شان به هیچ زنده جانی از انسان و حیوان و نباتی برسد. کسانی که خانه دل را فقط و فقط حرمسرای حضور همیشگی صاحب خانه کرده اند و حاضر نیستند کلید این خانه را به هر غیرِ از راه رسیده بدهند!
بلی روی سخن با مسلمان است؛ مسلمانی که در اندیشه و رفتار، اسلام را قبول کرده و جان و مال و ناموس مسلمانان برایش احترام و ارزش داشته باشد؛ آنهم احترام و ارزشی که بتواند با خانه کعبه شریفه پهلو بزند و یا از آن بالاتر باشد! چرا که بر اساس روایتی از امام سجاد (زین العابدین)-ع- حرمت مومن و حفظ آبروی او، از حرمت کعبه شریفه نیز بالا تر است!
آری! مخاطب ما مسلمان است، نه آنانی که حلقه های غلامی استخبارات جهانی و منطقه ای را در گوش کرده و نه ماه مبارک رمضان می بینند و نه غیر آن و به محض اشاره جنرالانی که اساساً با دین و مذهب میانه ای ندارند، همراه با به هلاکت رساندن خویش، لقمه های افطاری مسلمانان بی گناه را با خون آنان آغشته می کنند و زهی خیال باطل، که با این جنایات جهنمی، هوای رفتن به بهشت را نیز در سرهای تهی از اندیشه سالم شان می پرورانند! که از خداوند قادر و توانا عاجزانه می خواهیم که به حق این ماه عزیز، مردم مظلوم ما و سایر مظلومان عالم را از شر فتنه های آخرالزمان حفظ کند.
انتهای پیام/س
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد