به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی ایلام بیدار ، خلیل حسین فر فعال رسانهای در یادداشتی نوشت: روز خبرنگار، مجالی است برای تعظیم در برابر انسانهایی که در سکوت واژهها، روایتگر فریاد حقیقتاند؛ همانهایی که در مسیر روشنگری و آگاهیبخشی، بیهیاهو مینویسند و بیادعا میسازند.
خبرنگاری تنها یک حرفه نیست، بلکه رسالتی است برخاسته از دلِ مسئولیت اجتماعی در دورانی که گاه حقیقت در سایهٔ تردید و تحریف پنهان میشود، صدای خبرنگار همان جرقهای است که دیوار ضخیم ناآگاهی را میشکافد.
این روز خاص، بزرگداشت همه آنانیست که بهجای سکوت، انتخابشان روشنگری بوده و بهجای مصلحت، دغدغهشان حقیقت. خبرنگاران، چشم بیدار جامعهاند؛ ناظرانی شریف که در میان هیاهوها، دنبال روایت درست میگردند. با قلبی تپنده در میان مردم و نگاهی تیزبین بر تحولات، تصویرگر زمانه خود میشوند.
در جهانی که اطلاعات هر لحظه جاریست، خبرنگار کسیست که از میان حجم انبوه دادهها، جوهرهٔ واقعیت را بیرون میکشد؛ او نه صرفاً ناقل خبر، بلکه تحلیلگر، وجدان و حافظِ اصالتِ رخدادهاست. قلمی که در دستان اوست، فقط ابزار نگارش نیست؛ نشانهای از مسئولیت، درک و وفاداری به حقیقت است.
جایگاه خبرنگار، در جایی میان مردم و حقیقت است. او صدای کسانیست که صدایی ندارند، بازتاب فریادهاییست که شنیده نمیشوند و پلیست میان دردها و درمانها. نوشتههایش مرهمیست بر زخمهای پنهان، و حضورش، نوری بر تاریکخانههایی که نباید پنهان بمانند.
خبرنگاران در واقع معماران افکار عمومیاند. در جامعهای که سلامت فکری یکی از ارکان پیشرفت است، آنان ستونهای این سلامتاند. برای همین است که نباید فقط در یک روز خاص، بلکه در تمام روزها قدردان این تلاش پنهان اما عمیق بود.
بیدلیل نیست که بسیاری از خبرنگاران بزرگ، عمر خود را وقف جستوجوی حقیقت کردند، برخی تا پای جان رفتند و برخی هنوز هم زیر فشار بیعدالتی، به کار خود ادامه میدهند. این مسیر، مسیری آسان نیست؛ اما آنهایی که در آن گام برمیدارند، از جنس باور، تعهد و ایثارند.
بزرگداشت روز خبرنگار، ادای احترام به قلمهایی است که همچون چراغ در ظلمت، راه میجویند. به انسانهایی که در میان بیتفاوتیها، دلمشغول درد مردماند.
نمیتوان از توسعه سخن گفت، بیآنکه ستونهای آگاهی و آزادی را مستحکم نکرد. خبرنگار، یکی از آن ستونهای کلیدی است؛ اوست که مسیر گفتگو، نقد و رشد را روشن میسازد.
در پایان، باید گفت: خبرنگار یعنی انسان بودن در اوجِ آگاهی و عمل. یعنی دیدن، شنیدن و نوشتن، بیآنکه اسیر مصلحت شد. این روز، بهانهای است برای دیدن آنهایی که دیده نمیشوند؛ اما دیدهها را میسازند.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد