سرویس: استان ایلام
کد خبر: 70824
|
12:33 - 1404/02/27
نسخه چاپی

یادداشت؛

رئیسیِ رستگار، امتی سوگوار

رئیسیِ رستگار، امتی سوگوار
شهید رئیسی، خادم مخلص، رئیس‌جمهور منتخب مردم، عاشق رهبری و خدمتگزار ملت بود. کسی که خدمت را افتخار دانست و در واپسین پروازش، خلوص و وفای خود را با خون پاکش مهر کرد.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، سید حرمت‌الله موسوی مقدم از خبرنگاران پیشکسوت استان ایلام و خبرنگار خبرگزاری ایرنا در یادداشتی نوشت:  نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان یادگار ماندگار حضرت امام خمینی ره و خون‌بهای شهیدان همیشه جاوید تاریخ از ابتدای پیروزی تاکنون صدها هزار شهید و مجروح و جانباز و آزاده و ایثارگر را قربانی گرفته که شهید سید ابراهیم رئیسی نیز یکی از عزیزترین قربانیانی است که روز سی‌ام اردیبهشت‌ماه سال ۱۴۰۳ تقدیم این نهضت حسینی (ع) گردید.
 

 سی‌ام اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ با یک عالمه عزا و اندوه و یک ایران هجرت و فرقت در راه است، روزی سبز اما سوزان، سفری سرد و گران، اوجی عزیز در قلب آسمان و فرازی فروزنده و فرودی به قیمت هزاران جان.
 

 آری! در آن روز غم افروز سید ابراهیم رئیسی در یک‌صد و سومین سفر عشق و ایثار صبح به قصد خدمت به آذربایجان صعود کرد و شب با برگ شهادت فرود آمد.

 آیت‌الله رئیسی؛ این سید والاتبار و این خادم بی‌قرار از اوتاد، اخیار و احرار انقلاب اسلامی و حامی و هادی با صداقت مردم بود که طبق تقدیر در آسمان سعادت و اوج عزت و عظمت مزد خدمتش را با خلعت شهادت از خدا گرفت و ابراهیم‌وار در منجنیق عبرت و امتحان الهی به یک الگوی اخلاص و اسوه فرمانروایی تبدیل گردید.
 

 حاکمی مقتدر و مظلوم، خبره و پرهیزکار، خدمتگزاری خردمند و جامع‌الاطراف که به تعبیر مقام معظم رهبری یکی از بهترین‌های زیر این آسمان بود که خار در چشم و استخوان در گلو بالاترین تهمت‌ها و نامرادی‌ها را تحمل کرد و به واسطه الزامات انقلاب و ایران دم برنیاورد و روز به روز نیز بر حجم خدمت و خلوص آن افزوده می‌شد به طوری که رهبر و مقتدای او در پیام تسلیت شهادتش فرمودند: «دلم برای آیت‌الله رئیسی سوخت» 
 

او خادمی خاضع و خُسروِی خاشع بود که با اعجاز خاک، به افلاک رسید و ساده‌زیست و ساکت و سترگ، خستگی را خسته کرد و با قبای همت و شوق خدمت به گنجِ شهادت رسید و به یمن اخلاص و آزادگی، نگرش آدم و عالم را به مقوله حاکمیت و حکمرانی و صدرنشینی و صدارت متحول نمود.
 

 مدیری متدین و متخلق به اخلاق الهی که مقام معظم رهبری با استفاده از تفسیر آیه نورانی ۱۵۴ سوره مبارکه بقره ایشان را شهید راه حق و اعتلای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و خادمیت مردم دانست و آن سید جلیل‌القدر را به القاب شریف (خادم‌الرضا، کارآزموده، تلاش‌گر بی‌وقفه، مزین به پرهیزکاری و خردمندی، دارای تحصیلات حقوق و فقه، اهل ذکر، دارای روحیه کار جهادی و وارسته) مزین فرمودند. 
 

 صاحب منصبی با منزلت و مرتبت جهانی و ساغر سوز و ساحل محفوظ، خِرقه امیری را وانهاده، جامه نوکری پوشید و هم‌رنگ پا برهنگان حاشیه‌نشین از میز و مقام و مکانت فاصله گرفت و با عَلمِ عشق و تحفه تسکین در کوه کرامت و صخره سخاوت ورزقان آذربایجانِ ابدیت ایران جاودانه شد و میراث مردمی و محبوبیت ایشان در تشیع تاریخی و تابناک پیکر خود و دوستانِ شهیدش (شهیدان آیت‌الله آل هاشم نماینده ولی‌فقیه در استان و امام‌جمعه تبریز، دکتر امیر عبداللهیان وزیر امور خارجه، مالک رحمتی استاندار، سردار سید مهدی موسوی فرمانده یگان ریاست‌جمهور، خلبان سید طاهر مصطفوی، خلبان دریا نوش و سرگرد بهروز قدیمی مهندس پرواز) در شب شهادت امام رئوف به اثبات رسید.
 

سیاست‌مداری متعهد که با تاسی از آموزه‌های علوی و بی‌اعتنا به امواج اهانت‌ها و سبک‌سری‌های مخالفین خود و معاندین جمهوری اسلامی ایران با تسهیل ارتباطات جهانی، تعدیل و تنزیل چشمگیر اندیشه‌های ایران‌هراسی، جذب مساعدت‌های اقتصاد جهانی، ایجاد امید و نشاط در بین جامعه کارگری کشور با فعال کردن ۸ هزار کارخانه تعطیل شده و ساماندهی و اصلاح نظام‌های پرداخت و کسب رضایت و امیدواری حقوق‌بگیران و معلمان و بازنشستگان از طریق اجرای طرح رتبه‌بندی معلمان عزیز و همسان‌سازی حقوق بازنشستگان محترم تلاش و تدبیر و تعهد و توانمندی عملی خود را در مدیریت کشور بزرگ ایران عزیز به اثبات رسانید و شایعه‌سازان و تحقیرکنندگان و سیاه نمایان را مفتضح و منکوب کرد.
 

 او امیری عاشق و قائدی صادق بود که سرشار از دنیای درد و گِردبادِ بی‌قراری با شمشیر شهامت به جنگ فتنه و فساد رفت تا با مَرهم مِهر و معجزه محبت، جراحت محرومینِ جامانده را التیام بخشیده و مفسدان مکار را نیز مجازات و به دار مکافات بسپارد.
 

تنها رئیس‌جمهور مظلوم و محبوبی که همانند شهید محمدعلی رجایی و شهید بهشتی تا در قید حیات بود ناجوانمردانه مورد هتک حرمت و بی‌مهری و نهایت شان‌شکنی قرار گرفت و به تعبیر زیبای مقام معظم رهبری (هیچ‌کدام از خدمات و تلاش‌های مجاهدانه ایشان بازگو تبلیغ و تبیین نشد) اما بعداً از شهادت همه اقشار حتی دشمنان و رقیبان و بدخواهانش نیز به عزم راسخ و حجم خدمات و مراتب اخلاص آن الگوی ادب و عزت و خدمت اقرار و اعتراف کردند.
 

 خدمتگزاری خوش صولت و خاکساری نیک‌سیرت که آفتِ فساد و آسیب فریبکاری از تیر تقاصش در امان نبود و اکسیر سلامت و کیمیای کرامت در سیمای صبورش موج می‌زد.
 

سرداری تنها و جان‌نثاری باصفا که در اوج عزلت و نهایت بی‌مهری خودی‌های بیگانه‌پرست با تدبیر طهارت و رایحه رضایت و توشه تعامل همسایگان و مسلمانان، ضمن مهار غول فیل افکن کرون شاخص‌های اقتصادی را بهبود بخشید، آمار بیکاری را کاهش داد، نرخ تورم را متزلزل، ناترازی‌های انرژی را اصلاح، دخل و خرج کشور را تنظیم و معیارهای بهداشت و درمان را نیز به دور از هرگونه بحران و بداخلاقی ارتقاء داد.
 

رئیس‌جمهوری که سفره‌ای خالی و خاک خورده تحویل گرفت و بدون جزع و وزع با هفت‌سین همت تزیین نمود و با مراعات اصول حکمت و عزت و مصلحت دیپلماسی میز و میدان را با اعجاز اخلاص شهید امیر عبداللهیان به حرکت و حماسه واداشت و بعد از گذشت ۴۵ سال، جمهوری اسلامی ایران را به عضویت پیمان‌های بزرگ اقتصادی جهان (شانگهای و بریکس) در آورد.
 

 یادش به خیر حضرت آیت‌الله شهید سید ابراهیم رئیسی منتخب مخلص مردم که اخلاصش در مقابل عشایر بادیه‌نشین ایران و اقتدارش در برابر مستکبران جهان و ارتباط مستمر کاری و میدانی با لایه‌های مختلف مردم و نظارت عملی بر فرایند امور اجرایی و خدماتی حکمرانی علوی را در اذهان عالم متبادر و متجلی می‌کرد.
 

 اولین حاکم مسلمانی که در سازمان ملل، قُرآن کریم را بالای سر برد و هیمنه سردارِ شهید حاج‌قاسم سلیمانی را به رُخ قدرت‌های ظالم و شیطانی دنیا کشید.

 نخستین رئیس‌جمهوری که افتخار را در خدمت به بندگان خدا دید و در آخرین پروازش خلوص خدایی، وفای ولایی، محبت مردمی و پیمان پاکی‌اش را در بلند آسمان ایران با خون پاک و اَبدانِ سوخته خود و یاران و همراهانش اثبات و امضاء کرد تا سیه روی شود هرکس در آن غش باشد.
 

 امروز و در آستانه یک سال عذابِ فراق آن یار نیک نگارِ ولایت و خدمتکار سرافراز ملت، خورشید خوبی‌هایش را می‌ستاییم و عرضه می‌داریم که ای داغ بر دل نشسته و ای روح از تن گسسته، تو که به افتتاح سدّ صفا و سازندگی آذربایجان ایران رفتی چه شد که رودِ فِرقت و اقیانوس هجرت به دشت دل‌هایمان گشودی و کنعان کدورت و غوغای غربت میهمانمان روحمان کردی؟

 

 خاک نشینی که با اتفاق یاران با وفا و همراهان هجرت پیشه‌اش، هیبت و حماسه‌آفرینی انقلاب اسلامی را به رخ متجاوزان کشید و با تعمیق روابط حسنه با کشورهای اسلامی 'مصر. عربستان و قطر' منطقه را متحول نمود.
 

 بدرود ای سید با سخاوت و ای سرباز وِ لایت، خُلق نیک، دست پاک، چشم خدابین، گام استوار و خواستگاه مردمی شما در عرشه ارادت ما سبز است و تا سجده آسمان و بوسه بر آستان قدس شهیدانِ راه رستگاری خدمات خالص و نیت نورانی شما را ارج می‌نهیم و در محضر کریم کردگار، گواهی خواهیم داد که

 «اللّهُمَ اِنّا لا' نَعلَمُ مِنهُ الا خیرا.»

 خرقه شهادت گوارایت باد ای قصه پر غصه روزگار ما، بدرود.

 

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد

تازه ترین مطالب