به گزارشايلام بيدار به نقل ازسیروان نوین، برنج یکی از محصولات استراتژیک کشاورزی است و شهرستان سیروان با تولید سالانه بیش از سه هزار تن برنج سفید، قطب تولید این محصول در استان ایلام می باشد.
برنج و رنج دو واژه نزدیک به هم است که هرچه به آینده نزدیک می‌شویم در تلاشیم تا رنج تولید برنج کاهش یابد ولی قصه تولید برنج در سیروان چیز دیگری است.
وقتی زنان و مردان شالیکار سیروان را می‌بینید که از سپیدی صبح تا تاریکی شب، پاها تا زانو در گل و کمر خمیده در حال نشاکاری هستند، همه ما به معنای حقیقی رنج برنج را درک خواهیم کرد.
کار طاقت‌فرسای در آفتاب سوزان و هوای گرم سیروان
هر کس رنج کشاورزان را باور ندارد باید سری به روستاها بزند و در چهره زنان و مردان شالیکار سیروانی به دقت نگاه کند و پینه دستانشان را ببیند، چین و چروک صورت‌هایشان گویای خستگی و رنج و سختی مشکلات کشاورزی است.
زمین شالیزاری که باید همیشه آب داشته و باتلاقی باشد، دشواری کار را چندین برابر می‌کند و کار در زمین باتلاقی، زیر آفتاب سوزان و هوای گرم سیروان نیز بسیار سخت و طاقت‌فرسا است.
کشاورزان برای تولید این محصول از زمان کاشت، داشت، برداشت و همچنین در مواقع فروش با چالش‌های بزرگی مواجه می‌شوند.
چالش‌هایی که یک کشاورز با آن روبه‌رو است باعث دلسردی او از شغل کشاورزی و همچنین فرزندانش که دیگر رغبتی به ادامه کار در زمین‌های کشاورزی ندارند، می‌شود.
این بار پای صحبت‌های شالیکارانی می‌نشینیم که تمام سختی به عمل آوردن برنج را از لحظه کاشت دانه دانه شالی در زمین تا برداشت را به خود می‌دهند تا به امید ارائه محصولی که هم کیفیتش بالا باشد و هم از فروشش روزگار بگذرانند.
کشاورزی از روستای سرابکلان در شهرستان سیروان وقتی پای صحبت از مشکلات برنج‌کاری باز شد انگار دلش از این رنج‌ها پر بود و حرف برای گفتن زیاد داشت.
دستمرد بالای کارگران و نبود نقدینگی
رمضانی در گفتگو با خبرنگار سیروان نوین درباره مشکلات برنج کاران گفت: کشاورزان که مجبورند برای کار در شالیزارهای خود از کارگران روزمزد استفاده کنند باید به ازای هر نفر برای یک روز 60 تا 70 هزار تومان پرداخت کنند، علاوه بر دستمزد، صبحانه ، ناهار و عصرانه آنها را هم تامین کنند.
وی اظهار کرد:برای نشای هر هکتار شالیزار به 20 نفر نشاکار مرد نیاز است که باید بیش از 12میلیون ریال بابت دستمزد به آنان پرداخت شود.
این برنج کار سیروانی افزود: دستمزد کارگران سال گذشته حداکثر 50 هزار تومان بود.
رمضانی پرداخت دستمزد بالا به صورت نقدی توسط شالیکاران را در حالی که خود فاقد نقدینگی هستند، از دیگر مشکلات شالیکاران این شهرستان برشمرد و بیان کرد: کشاورزان هر درآمدی که دارند باید برای مزارع هزینه کنند و نمی توانند به خوبی امرار معاش کنند و در واقع برای خرید مایحتاج اولیه برای کشت و کار باید وجه نقد بپردازند که باعث خالی شدن کیسه کشاورز می شود.
افزایش قیمت نهاده‌های کشاورزی و دغدغه کشاورزان
یکی دیگر از کشاورزان سیروانی در گفتگو با سیروان نوین یکی از مهم‌ترین مشکلات کشاورزان را افزایش قیمت کود و انواع سموم دانست و بیان کرد: در چند سال گذشته قیمت کود و سموم کشاورزی چندین برابری شده و کشاورزان به اجبار باید این نهادها را با قیمت بالا خریداری نمایند.
وی همچنین از کیفیت کودهای شیمیایی انتقاد کرد و افزود: با افزایش چندین برابر قیمت کودهای شیمیایی در یکی دو سال اخیر، این کودهای شیمیایی آن کیفیت گذشته را ندارد و در بعضی اوقات ما نسبت به سال‌های گذشته دو برابر مورد نیاز زمین خود کود شیمیایی مصرف می‌کنیم تا محصول ما نسبت به سال‌های گذشته کاهش نیابد.
مسئولان به مشکلات کشاورزان توجهی نمی کنند
مرادپاشا ابو، یکی دیگر از برنج کاران روستای سرابکلان در گفتگو با خبرنگار ما با اشاره به مشکلات جوی ها و کانال های آبرسانی به مزارع این روستا اظهار کرد: کانال‌های آب غیر استاندارد و نامناسب یکی از مشکلات کشاورزان این منطقه می باشد که همه ساله با مراجعه مسئولان به روستاها قول‌هایی همانند بتن کردن کانال‌ها یا لایه روبی آنهابه ما می‌دهند ولی هیچ خبری از بتنی شدن کانال‌ها و یال لایه روبی آنها نیست.
وی تاکید کرد: اکثر جوی ها و کانال های آبرسانی به شالیزارهای ما از گل و لای پرشده یا بر اثر سیل تخریب شده اند و همین امر باعث هدر رفت بخشی از آب کشاورزی ما می شود.
ابو با بیان اینکه مسئولان به مشکلات کشاورزان توجهی نمی کنند، افزود: کشاورزان برای رفع این مشکل مجبور هستند با هزینه شخصی اقدام به لایه روبی آنها می کنند.
تامین سوخت دغدغه کشاورزان و تراکتور داران سیروانی
یک تراکتور دار سیروانی در گفتگو با خبرنگار ما با اشاره به نهیه سوخت تراکتور خود گفت: هر دستگاه تراکتور روزانه 50 تا 60 لیتر گازوئیل مصرف می کند، در حالی که با مراجعه به جهاد کشاورزی و شرکت ملی پخش نفت 600 لیتر برای هر ماه به ما اختصاص می باد.
این راننده تراکتور خاطرنشان کرد: این میزان سهمیه گازوئیل حداکثر در 15 روز مصرف خواهد شد و به ناچار خود را از رانندگان کامیون یا به صورت آزاد و باقیمت بالاتر خریداری می کنیم.
اشکیود یکی دیگر از برنج کاران سیروانی در این باره گفت: ما برای آبیاری شالیزارهای خود از موتور تلمبه ای استفاده می کینم ولی متاسفانه در این خصوص گازوئیلی به ما اختصاص نمی یابد.
وی ادامه داد: ما مجبوریم گازوئیل را با قیمت آزاد خریداری کنیم و این باعث گذاشتن هزینه های اضافه بر روی دست کشاورزان این منطقه می شود.
کشاورزان از سوی دولت حمایت نمی شوند
یک کشاورز سیروانی با اشاره به عدم حمایت مسئولان از کشاورزان گفت: متاسفانه از برنج کاران شهرستان سیروان که بعنوان یک تولید کننده در حال فعالیت هستند هیچ حمایتی صورت نمی گیرد.
وی افزود: کالاهای داخلی همیشه قربانی کالاهای وارداتی می شوند و برنج نیز از این قضیه مستثنا نبوده و نمونه آن همین واردات بی رویه برنج به داخل کشور است.
وی با بیان اینکه بی مهری های مسئولان رنج برنج کاران را دو چندان می کند، تصریح کرد: برنج خارجی درشت دانه، خوش پخت و ارزان‌تر از محصول ما در بازار است و خریدار هم دارد، اما از نظر طعم و بو هیچ‌گاه قابل رقابت با برنج‌های داخلی نیست و ما کشاورزان حامی نداریم و از سوی دولت حمایت نمی‌شویم.
این کشاورز تاکید کرد: اگر دولت بجای واردات به تولیدات داخلی اهمیت دهد مشکلات اقتصاد کشور رفع خواهد شد.
وی با بیان ایکه همه ما می‌دانیم بعد از نان در ایران برنج بیشترین مصرف را بین مواد خوراکی ضروری مردم دارد، ادامه داد: دولت باید از برنج کاران حمایت کند تا بدون دغدغه به تولید برنج سالم و با کیفیت بپردازند.
عدم مکانیزه بودن کاشت و برداشت برنج در سیروان
یکی از برنج کاران شهرستان سیروان، عدم مکانیزه بودن کاشت و برداشت برنج را یکی از مشکلات اساسی برنج کاران این شهرستان دانست و اظهار کرد: با وجود پیشرفت علم و تکولوژی اما باز کار داشت و برداشت برنج در این شهرستان به صورت سنتی صورت می گیرد.
وی ادامه داد: نبود امکانات و دستگاه های کاشت در این شهرستان باعث شده که کشت برنج در این شهرستان به صورت سنتی صورت گیرد و برداشت هم در بیشتر اوقات با دست انجام می شود.
این کشاورز عنوان کرد: تنها تعداد اندکی دستگاه کمباین در فصل برداشت در این منطقه حضور می یابند که آن هم به دلیل تنظیم نبود و یا عدم پیشرفته بودن این دستگاه ها، بخشی از تلاش کشاورزان هدر می دهد.
به هر حال این یک گزارش تخصصی در بخش کشاورزی نیست، بلکه بیان درد و رنج کشاورزان شالیکار شهرستان سیروان از قلم یک کشاورز زاده است که در تمام زندگی این رنج را چشیده و خستگی همیشگی پدر و مادر را از کار سخت و زیاد و دست پینه بسته اما خالی آنها را دیده و احساس کرده و رنج برده است. و می طلبد مسئولان با حمایت برنج کاران این شهرستان در رفع مشکلات آنها گامی بردارند.
انتهای پیام/س
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد