به گزارشايلام بيدار به نقل ازایلام رصد، "بهروز سپید نامه" مدرس دانشگاه ایلام در خصوص عدم کمرنگ شدن باورهای دینی و اخلاقی در محیط های دانشگاهی و عدم توجه به دروس دینی و اخلاقی اظهار داشت: یکی از مباحثی که مدنظر قرار گرفته در مقاله با کنش های دینی و اخلاقی دانشجویان این است که دروسی در دانشگاه به عنوان دروس عمومی اعم از اندیشه و اخلاق اسلامی تدریس و ارائه می شوند، که غایت این دروس این است که دانشجویان با مبانی اخلاقی و ارکان دین آشنا شود.
وی تصریح کرد: اما مسأله این است که این دروس نتوانسته اند در درونی سازی این اندیشه ها موفق عمل کنند و دانش به دست امده را به بینش تبدیل سازند.
سپیدنامه در خصوص ضعف کارآمدی این دروس در محیط های دانشگاهی اظهار داشت: دانشجویی که در کلاس اخلاق حضور دارد و مبانی را یاد می گیرد مابه ازای خارجی ان این است که حداقل بیرون از کلاس بحث محرم و نامحرم و حدود شرع را رعایت کند اما در عمل چنین اتفاقی نمی افتد.
این پژوهشگر اجتماعی بیان داشت: در نحوه آموزش این دروس نیاز به بازاندیشی وجود دارد و باید برروی محتوای این دوروس کار شود، و این ذهنیت را از دهن دانشجو پاک کنیم که چون این مباحث را در دوره دبیرستان گذرانده پس تکراری است و از درجه اهمیت ان کاسته شده است.
وی به نظرات برخی دانشجویان در این خصوص اشاره و گفت: برخی معتقدند فضایی که این مباحث در ان مطرح می شود فضای بازی نیست که اگر شبهه ای مطرح شد بتوان ان را رفع کرد، لذا باید به اهمیت این دروس تأکید داشت و در عمل به نحوی اقدام کرد که بر مداری غیر از دروس عادی قرار گیرند.
سپیدنامه به موفقیت سیستم تربیتی قدیم در این زمینه چون حوزه های علمیه و مکتب خانه ها که مبتنی بر رابطه بین استاد و شاگرد بود اشاره و خاطرنشان کرد: در ان زمان استاد فقط کسی نبود که موارد را به شاگرد منتقل کند بلکه با تأثیر بر روی رفتار و گفتار و زندگی شاگرد تأثیر گزار بود، اما امروزه دانشجو صرفا در یک ساعت اموزشی در کلاس حضور دارد و بعد از ان ارتباط بین استاد و شاگرد قطع می شود.
این مدرس دانشگاه به برخورد خانواده ها در این موضوع اشاره و ابراز داشت: خانواده ها امروزه تربیت دینی فرزندان خود را به مربیان پرورشی و دینی مدارس واگذار کرده اند، و از این امر مهم غافل شده اند حال اینکه مربی هم با توجه به سیستم موجود دنبال گزارش عملکرد است و آموزش تربیتی و اعتقادی انان را مختص به والدینش می داند و خود را در این خصوص موظف نمی بیند و اینگونه است که تربیت از بن مایه های خود فاصله گرفته و امری قشری و ظاهری شود.
وی به یکی دیگر از علل این ضعف باور ها و اعتقادات دینی در جوانان اشاره و گفت: عملکرد نا مناسب ما بزرگتر ها در مقابل جوانان یکی دیگر از این موارد است، چرا که جوان قادر نیست بین نهاد و کار گزار تمیز قائل شود و از نگاه او
افراد دین داری که مسئولیت دینی هم دارن کارگزار دین هستند، و جوان این فرد را مساوی دین می داند و اگر کار خلافی انجام داد او ان را از دید دین میبیند.
این محقق و پژوهشگر دانشگاهی، با بیان اینکه اینها آسیب هایی است که در جامعه ما وجود دارند و بسیار جدی هم هستند، تصریح کرد: اگر باورهای دینی در جامعه پر رنگ شوند جامعه را منظم می کنند چون دین با دارا بودن حد و حدود برای انسان ها چارچوب تعیین می کند.
سپیدنامه گفت: اگر حدود مشخص شده در دین کمرنگ شده و هرکس مسیر خاص خودش را طی کند، یک نوع سرگشتگی اجتماعی بوجود می آید که افراد خود به وضع قانون می پردازند که به تبع اثرات ان گریبانگیر جامعه شده و نسلی را می سازد که زیاد ملتزم به قوانین شرع نیست.
انتهای پیام/س
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد