15 خرداد 42 ، سرآغاز انقلاب اسلامی ایران

ایلام بیدار::ساعت 4 بعدازظهر روز 13خرداد سال 1342 که مصادف با روز عاشورا بود انگار می خواست یکبار دیگر واقعه کربلا اتفاق بیافتد ، امام امت (ره) حامل پیام مهمی بود که لحظه شماری می کرد که خودش را به مدرسه فیضیه قم برساند و قدم مبارک و خدایش را به فیضیه قم رساند و دم مسیحایش جانها را زنده کرد و آنچنان کوبنده و محکم سخن گفت که ماموران ساواک و طرفدارانشان حساب دستشان بیاید.

سخنان کوبنده و افشاگرانه امام راحل (ره) چنان شاه را تحقیر و رسوا نمود که یکبار دیگر ابن زیاد و شمر بازیگرانی شدند که نقش اربابان خائن خود را به بهترین نحو ممکن بازی کنند و فاجعه کربلا را یکبار دیگر در ذهن ها تداعی کنند چنانکه امام امت (ره) حمله دژخیمان شاه ملعون به فیضیه قم را به واقعه کربلا تشبیه نمود و آن فاجعه را به تحریک کشور غاصب اسرائیل دانست و رژیم شاه را دست نشانده اسرائیل خواند.

دو روز بعد از این سخنرانی  بود که ترس و واهمه رژیم شاه را در برگرفت و آنچنان کاخ های عنکبوتی خود را در خطر می دیدند که صبر و تحمل آنان ، در مقابل سخنان آتشین حضرت امام راحل (ره) به سر آمد و در سحرگاه 15خرداد 42 با ترس و واهمه به خانه امام (ره) ریختند و این مرد خدایی را در قم دستگیر و به تهران آوردند و چند روزی در سلول انفرادی و بعدا او را به پادگان عشرت آباد منتقل نموده اند.

((الملک یبقی معالکفر و لایبقی مع الظلم )) هیچ حکومتی با ظلم نمی ماند ، اگرچه با کفر شاید ماندنی باشد.

دین خدا و حکم خدا نه فراموش شدنی است و نه خاموش شدنی

تا خبر دستگیر شدن روح خدا ، خمینی کبیر (ره) به گوش مردم شریف و انقلابی ایران رسید مردم قم ، تهران ، ورامین ، مشهد ، شیراز در حمایت از امام خودشان سنگ تمام گذاشتند و جان خود را بر طبق اخلاق نهاده اند وبرای جانفشانی مهیا شده اند و اوج این قدرت جانفشانی را دهقانان کفن پوش ورامین به معرض نمایش گذاشتند که ماموران منحوس شاه در سر پل باقراباد شهر تهران با سلاح جنگی مورد هجوم قرار دادند و قربانی راه اسلام و ولایت شده اند .

جنگ و خونریزی آن روز و دو روز بعد همچنان ادامه داشت تا رژیم مجبور شد برای آرام شدن جو سیاسی کشور دست به اقداماتی بزند و امام عزیزمان را به خانه ای در شمال تهران تحت کنترل خود انتقال داده اند و نخست وزیر وقت اسداله اعلم را برکنار نموده اند و حسینعلی منصور به نخست وزیری برگزیدند و حسینعلی منصور با ترفندی جدید وارد عمل شد و خودش را بعنوان یک فرد مذهبی نشان داد و موضعگیری نمود ولی باز هم امام امت (ره) با تیزبینی هرچه تمامتر نقشه آنان را با قاطعیت تمام به زباله دان تاریخ فرستاد.

در همان موقعه هم ساده لوحانی بودند که می خواستند مثل ابوموسی اشعری ، قداعلم کنند و فریب ترفندها و دسیسه های دشمنان قسم خورده انقلاب را بخورند ولی امام امت (ره) با قاطعانه در جوابشان گفت:

((خمینی را اگر دار بزنید تفاهم نخواهد کرد . من از آن آخوندها نیستم که در اینجا بنشینم و تسبیح به دست بگیرم . من پاپ نیستم که فقط روزهای یکشنبه مراسمی انجام دهم و بقیه اوقات خود سلطانی باشم و به امور دیگر کاری نداشته باشم .پایگاه استقلال اسلامی اینجاست باید این مملکت را از این گرفتاریها نجات داد.))

و چه خوب امام عزیزمان فرموده است :((پانزده خرداد یک روز نیست بلکه یک تاریخ است چراکه یک نقطه عطفی است در تاریخ کشور ما که از همان وقت شروع به فعالیت سیاسی شد و روحانیون از همان وقت خودشان را مجهز کردند.پانزده خرداد یک مصیبت بود برای ملت ما ، لکن مبداء جنبش بود . 15خرداد ، خط بطلان به جدایی دین از سیاست بود . اولین و مهمترین فصل نوین مبارزه در عاشورای پانزده خرداد رقم خورد و دستاورد بزرگ پانزده خرداد 42 ، پیروزی بهمن 57 بود.))

((ملتی که پانزده خرداد ( روز خون ) و هفده شهریور ( روز نوید پیروزی خون ) جمعه سیاه روزی  رژیم را با افتخار و پیروزی پشت سر گذاشته است از این محاصرات اقتصادی و نظامی باک ندارد ؛ آنان باک دارند که اقتصاد را زیربنا  و شکم را قبله گاه و دنیا را مقصد و مقصود می دانند.))

چه خوب فرمایش کرده است رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت آیت الله امام خامنه ای : ((این انقلاب بدون نام خمینی در هیچ جای جهان شناخته شده نیست.))