به گزارشايلام بيدار به نقل ازایلام رصد، چند سالی است که طرح متحد الشکل کردن لباس های دانش آموزان طی قراردادی از طرف آموزش پرورش به تولید کنندگان پوشاک استان واگذار شده و از دوخت لباس مدارس استان ایلام چندی از تولید کنندگان پوشاک استان منتفع می شوند و راهی را برای گذران زندگی برگزیده اند.
قضیه از این قرار است که از سال 92 تا کنون آموزش وپرورش به ازاء دوخت هر دست لباس 1 هزار تومان از تولید کننده دریافت می کرده است، که البته این میزان امسال به هردست لباس در حدود 4هزار تومان افزایش پیدا کرده است که به هزینه پوشاک تولید شده اضافه و از جیب مصرف کننده پرداخت می شود.
در اوایل سال 92 این مبلغ با عنوان ذخیره و پس اندازی برای احداث ساختمان صنف خیاطان از تولید کنندگان دریافت می شد که پس از اعتراض تولید کنندگان نسبت به این موضوع، پاسخ این بوده است که این پول برای کمک به دانش آموزان بی بضاعت جمع آوری و در اختیار مدارس قرار داده می شود.اما مدارس از این موضوع بی خبر هستند و اعلام می کنند که چنین موضوعی صحت ندارد! البته باید اذعان داشت که هیچ یک از این مطالب و دریافت هزینه ها نیز در قرارداد آموزش پرورش با تولید کنندگان نیامده است.
تعداد کل دانش آموزانی که نیازمند پوشاک هستند چیزی در حدود 25هزار نفر است که اگر در یک ضرب ساده 4 هزار تومان را در این تعداد ضرب کنیم مبلغ قابل توجهی خواهد بود!
حال این سئوالات در ذهن ایجاد می شود که چرا خود تولید کنندگان این هزینه را به دانش آموزان بی بضاعت نداده یا نسبت به آنان تخفیف ندهند! تا حق تولید کننده پایمال نشود؟
اصلا آیا تولید کنندگان پوشاک موسسات خیریه هستند یا کمیته امداد?! تولید کنندگانی که خود در مرز ورشکستگی قرار داشته و نیازمند حمایت دولت هستند! چرا باید این مبلغ را پرداخت نمایند.
عسگری معاون سابق استانداری ایلام این مشکل را تا حدودی پیگیری کرد اما عمر معاونت وی به سرانجام رساندن این کار نرسید و همچنان بلاتکلیف باقی مانده است.
موضوع دیگری که در این عرصه قابل ذکر است، حضور تولید کنندگان غیربومی است، که تولید اکثر پوشاک مصرفی استان را قبضه کرده اند و عملا عرصه را بر تولید کنندگان بومی به تنگ آورده اند به نحوی که یک سری از تولید کنندگان در مرز ورشکسگی قرارگرفته اند ! سوال پیش می آید که چه سر و سری در این بین است که تولید کنندگان غیر بومی بدون مرز میتوانند درخواست تولید پوشاک دریافت کنند اما تولید کنندگان بومی از این مزیت برخوردار نمی شوند ?
گرچه در ظاهر حد وحدودی برای دادن پوشاک به تولیدی ها مطرح است اما سهمیه بندی پوشاک در استان طبق رویه خاصی صورت نمیگیرد و فقط در ظاهر بر طبق قانون عمل می شود اما اصل قضیه چیز دیگری است.
از این رو آموزش و پرورش باید شفاف سازی کند، چرا از بین این همه تولیدی پارچه، تولید کنندگان فقط بایستی از تولیدی پارچه آیدین خرید کنند و پارچه های خریداری شده خارج از محدوده تعیین شده که بعضا کیفیت مرغوب تری هم دارند مورد قبول آموزش وپرورش نیست! و سرانجام تکلیف ساختمانی که در سال 92 به تولید کنندگان وعده داده شده چه خواهد شد ?
انتهای پیام/س
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد