به گزارش خبرنگار گروه ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، در سالهای اخیر تکواندو در استان ایلام رشد قابلتوجهی داشته و بخشی از این پیشرفت، مرهون فعالیتهای مربیان دلسوز و پرتلاشی است که در دورترین نقاط استان، با کمترین امکانات، چراغ استعداد و انگیزه را در دل نوجوانان روشن نگه داشتهاند. برای بررسی وضعیت تمرینات، امکانات و چالشهای موجود، به سراغ خانم اکبری، مربی و داور تکواندو از روستای چالاب شهرستان مهران رفتیم؛ مربی جوان و پرتلاشی که طی سالها فعالیت، موفق شده شاگردانی تربیت کند که در سطح کشوری مدالهای ارزشمند طلا کسب کردهاند.
آمنه اکبری، مربی و داور برجسته تکواندو و از چهرههای شاخص این رشته در شهرستان مهران، در گفتگو با خبرنگار گروه ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، با اشاره به سابقه مربیگری تیم ملی پایه، حضور در لیگهای کشوری، کمربند مشکی دان ۵، مربیگری درجهدو و داوری درجه سه، درباره مسیر فعالیت خود گفت: از سال ۱۳۹۰ فعالیت حرفهایام را در روستای چالاب آغاز کردم؛ جایی که با کمترین امکانات اما با بیشترین اراده پا به میدان گذاشتم.
باور داشتم که میتوان در دل یک روستای کوچک استعدادهایی پرورش داد که روزی در سطح کشور بدرخشند. باوجود تمام محدودیتها، اجازه ندادم شعله انگیزه در دل نوجوانان و جوانان روستا خاموش شود و همین ایمان و پافشاری، مسیر ما را هموار کرد.
وضعیت امکانات تمرینی تیم شما در روستا و شهرستان چگونه است؟
باشگاه روستای چالاب فضای بسیار کوچکی دارد؛ یک اتاق کوچک که فقط ۲۰ تاتمی در آن جا میشود و امکانات ما محدود به چند عدد «میت» ساده است. بااینوجود بچهها با شوق فراوان تمرین میکنند. البته در سطح شهرستان مهران شرایط کمی بهتر است و باشگاههای آنجا تجهیزات بیشتری دارند، اما برای ما که در روستا فعالیت میکنیم، همچنان کمبود امکانات یک چالش جدی است.
چه کمبودهایی در سالن و تجهیزات دارید؟
مهمترین مشکل ما فضای تمرینی کوچک است. سالن ما نهتنها محدود است، بلکه به دلیل کمبود جا حتی امکان اضافهشدن تجهیزات جدید نیز وجود ندارد. متأسفانه در چالاب نه سالن استاندارد داریم و نه ابزارهای کافی؛ هرچه هست با تلاش بچهها و حداقل وسایل، تمرینات را پیش میبریم.
آیا تیم شما دسترسی کافی به مربیان و کادر فنی مجرب دارد؟
برای اینکه سطح تمرینات بچهها بالاتر برود، ما گاهی مجبور میشویم برای داشتن «حریف تمرینی» به استان برویم. یعنی بچهها برای تمرین با تیمهای دیگر مسیر طولانی را طی میکنند. این موضوع سخت و هزینهبر است، اما چون به پیشرفت شاگردان اهمیت میدهیم، ناچاریم چنین کاری انجام دهیم.
حمایت فدراسیون یا هیئت تکواندو استان از شما چگونه بوده است؟
هیئت استان دو سال پیش ۲۰ تاتامی برای باشگاه ما ارسال کرد و تنها کمک مستقیم همین بوده است. البته از آنها انتظار داریم که حمایتها بیشتر شود، زیرا در روستاها واقعاً با حداقلها کار میکنیم و استعدادهای زیادی داریم که نیازمند توجه هستند.
ترکیب تیم شما چگونه است و عملکردشان را چطور ارزیابی میکنید؟
در حال حاضر در روستای چالاب ۳۵ دختر زیر نظر من تمرین میکنند. پیشتر پسرها نیز حضور داشتند، اما به دلیل کمبود فضا دیگر امکان تمرین همزمان آنها وجود ندارد. در شهرستان مهران نیز حدود ۵۰ بازیکن فعال داریم. بچهها بسیار باانگیزه، منظم و پرتلاش هستند و باوجود محدودیتها، عملکرد فوقالعادهای داشتهاند.
سطح انگیزه و تعهد بازیکنان چگونه است؟
واقعاً عالیه، بچهها باوجود سختیها، با عشق تمرین میکنند. وقتی میبینم شاگردانم بدون توجه به کمبود امکانات، باروحیه بالا در تمرین حاضر میشوند، انگیزه من هم چندبرابر میشود. تعهد آنها به تمرین و مسابقه واقعاً مثالزدنی است.
چه افتخاراتی تاکنون کسب کردهاید؟
بخش بزرگی از موفقیت ما به همت خود بچههاست. تاکنون شاگردانم در مسابقات مختلف استانی و ملی به مدالهای ارزشمندی دست یافتهاند و حتی توانستهاند در سطح کشور مدال طلا کسب کنند. این موفقیتها نشان میدهد که استعداد در روستاها بسیار زیاد است، فقط باید دیده شود.
برای ارتقای مهارت بازیکنان چه برنامهای دارید؟
ما تصمیم داریم برای پیشرفت بچهها، آنها را به شهرهای مختلف ببریم تا در کنار تیمها و مربیان مطرح تمرین کنند. این کار باعث میشود سطح فنیشان بالا برود و خودشان را در برابر رقیبان قویتر محک بزنند.
چه مواردی برای تقویت روحیه تیم لازم است؟
برگزاری اردوهای تمرینی تأثیر بسیار زیادی دارد؛ هم از نظر روحیه، هم از نظر فنی. اگر اردوهای منظمی برای تیمهای روستایی برگزار شود، انگیزه بچهها چندبرابر میشود و کیفیت تیم نیز رشد بیشتری خواهد داشت.
در برگزاری اردوها و حضور در مسابقات چه مشکلاتی دارید؟
بزرگترین مشکل ما زمانی است که بچهها برای تیم کشوری انتخاب میشوند. استان میگوید باید یک ماه در ایلام بمانند و تمرین کنند؛ اما باتوجهبه فاصله زیاد، هزینه رفتوآمد و شرایط خانوادهها، ما نمیتوانیم هر روز این مسیر را طی کنیم. همین موضوع برخی از استعدادها را از ادامه مسیر بازمیدارد.
آیا برنامهای برای جذب استعدادهای جدید دارید؟
قطعاً ما سعی میکنیم با معرفی تکواندو در مدارس و برنامههای فرهنگی، استعدادهای تازه را شناسایی کنیم. هدف ما این است که نسل جدیدی از ورزشکاران حرفهای تربیت کنیم و امیدواریم با حمایت بیشتر، بتوانیم این مسیر را ادامه دهیم.
گفتگو با خانم اکبری نشان میدهد که پشت هر موفقیت ورزشی، مجموعهای از تلاشهای بیوقفه، سختیها و فداکاریها قرار دارد. او در یکی از محرومترین روستاهای استان، با کمترین امکانات اما با بیشترین انگیزه، توانسته نسلی از نوجوانان را به مسیر ورزش حرفهای هدایت کند. هرچند کمبود فضای تمرین، تجهیزات محدود، نبود سالن استاندارد و دشواریهای رفتوآمد از چالاب تا مرکز استان، مسیر رشد این تیم را دشوار کرده، اما این مشکلات نتوانسته شوق و اراده بازیکنان را کمرنگ کند.
شاگردانی که از دل همین محدودیتها برخاستهاند و توانستهاند در مسابقات ملی مدال طلا کسب کنند، گواهی روشن بر ظرفیتهای پنهان روستاهای استان هستند؛ ظرفیتهایی که اگر حمایت بیشتری از سوی هیئت استان، فدراسیون و نهادهای ورزشی دریافت کنند، میتوانند به افتخارات بزرگتری دست یابند.
تجربه تیم تکواندو چالاب و تلاشهای خانم اکبری یادآور این حقیقت است که جوانان ایلامی، حتی در دورافتادهترین نقاط، استعداد و ارادهای دارند که اگر دیده شود، میتواند آینده ورزش استان را متحول کند.
انتهای خبر/م