به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، مجید شرفی، فعال فرهنگی، در یادداشتی نوشت: فاطمه(س) تجسم عینی زیست عفیفانه در تاریخ انسانیت است؛ بانویی که در اوج مظلومیت، بلندای عزت را معنا کرد و در عین لطافت، نماد صلابت بود. حیای فاطمی از بارزترین خصایصی است که یک بانوی پاک‌سرشت باید آن را با قوه ادراک و معرفتی عمیق در جان و روان خویش هضم کند. وقتی این حیا به ساحت رفتار و اندیشه زن مسلمان راه یابد، ثمره‌اش جنت‌المأواست؛ همان وعده الهی برای بانوانی که راه فاطمه را ادامه می‌دهند و از برکات خیرالنساءِ عالمین بهره‌مند می‌شوند.
حضرت زهرا(س) دختری است از تبار نبوت، همسری در شأن امامت و مادری که نسل شهادت را پروراند. او بانویی جاودانه است که حیاتش سراسر درس و پیام است. اگر جماعت زنان پاک‌سرشت روزگار، عطر نجابت فاطمی را در زندگی خود جاری سازند، بی‌تردید به مقام رفیع بندگی و رضایت الهی خواهند رسید. فاطمه نه تنها الگوی زنان، بلکه چراغ هدایت برای همه انسان‌هاست؛ چرا که در وجودش هم عقل و معرفت موج می‌زند، هم عشق و ایثار.
او فرشته‌ای زمینی بود که از هر گناه و آلودگی منزه بود و از این رو «عذرا» و «بتول» خوانده شد. لقب شریف «ام‌ابیها» نیز نشانی از جایگاه رفیع اوست؛ چراکه پیامبر(ص) در او نه تنها دختر، بلکه تکیه‌گاهی معنوی و روحی برای خود می‌دید. آن حضرت می‌فرمود: «فاطمه پاره تن من است، هر که او را بیازارد مرا آزرده است.» این جمله کوتاه، گویاترین سند از پیوند عاطفی و معنوی پیامبر با دخت گرامی‌اش است؛ پیوندی که در هیچ رابطه پدر و دختری دیگری در تاریخ بشریت تکرار نشده است.
زهرای اطهر القاب فراوانی دارد؛ راضیه، مرضیه، محدثه، زهره و خیرالنساء از جمله نام‌هایی است که هر کدام گوشه‌ای از کمالات او را نمایان می‌کند. او در برابر ظلم، صبور بود؛ در برابر دنیا، زاهد؛ در خانه، محور محبت؛ و در جامعه، نماد بصیرت و مسئولیت. هیچ بانویی در تاریخ نتوانست به اندازه فاطمه، میان عبادت و سیاست، میان خانه‌داری و حق‌طلبی، و میان عفت و حضور اجتماعی توازن برقرار کند. این همان الگویی است که زنان مسلمان امروز بیش از هر زمان دیگر به آن نیاز دارند.
ایام فاطمیه، فرصت مغتنمی است برای بازگشت به مکتب فاطمی؛ مکتبی که زن را نه در ظاهر، بلکه در جوهر انسانیت و کمال معنا می‌کند. بانوان مؤمنه می‌توانند در این روزها در احوالات خویش تدبر کنند، رفتار و نگاه خود به زندگی را با آموزه‌های آن بانوی قدسی بسنجند و دل و جان را با نور معرفت فاطمی پالایش کنند.
این ایام، یادآور غربت فاطمه(س) است؛ غربتی که با مظلومیت آغاز شد و با معرفت پایان یافت. او چراغی است که هنوز بر تارک تاریخ می‌درخشد و راه عفاف، مقاومت و ایمان را روشن می‌سازد؛ ایام فاطمیه تسلیت باد.