حجت‌الاسلام مهدی اکبرنژاد در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار» گفت: تدبر در قرآن کریم تنها محدود به حوزه اندیشه و بحث‌های نظری نیست، بلکه پیوندی عمیق با دل و جان انسان دارد و می‌تواند سرنوشت او را دگرگون سازد. به تعبیر دیگر، قرآن کتابی است که اگر انسان با نگاه تدبرگونه به آیات آن نزدیک شود، نه‌تنها عقل او را به تفکر وا می‌دارد، بلکه قلبش را نیز متأثر کرده و مسیر زندگی‌اش را اصلاح خواهد کرد.
وی افزود: در طول تاریخ نمونه‌های بسیاری وجود دارد که یک آیه الهی توانسته نقطه عطفی در زندگی افراد ایجاد کند. برای مثال، شخصیت‌هایی مانند «فضیل عیاض» تنها با شنیدن یک آیه متحول شدند و زندگی خود را تغییر دادند. این نشان می‌دهد که قرآن، کتابی زنده و پویاست که همواره قابلیت دارد انسان را از انحراف نجات داده و به سوی کمال رهنمون شود.
دانشیار دانشگاه ایلام گفت: تدبر به معنای فهم عمیق و پیوسته قرآن است و این فهم تنها با خواندن سطحی آیات حاصل نمی‌شود، بلکه نیازمند دقت، تأمل و ارتباط قلبی با کلام الهی است. در حقیقت، تدبر پلی است میان ظاهر آیات و باطن آن‌ها که مخاطب را از مرحله شنیدن به مرحله درک و عمل می‌رساند. انسان زمانی به حقیقت آیات دست می‌یابد که با تمام وجود در برابر کلام خداوند خضوع کرده و آن را چراغ راه زندگی خویش قرار دهد.
وی ادامه داد: اگر انسان امروز با مشکلات اخلاقی، اجتماعی و فردی مواجه است، یکی از راه‌های اساسی برون‌رفت از این بحران‌ها، بازگشت به قرآن با رویکرد تدبر است. آیات الهی پاسخ‌گوی همه نیازهای انسان در طول تاریخ هستند و هیچ محدودیتی زمانی یا مکانی ندارند. به همین دلیل است که بزرگان دین همواره تأکید کرده‌اند قرائت بدون تدبر کافی نیست و باید هر آیه را با تأمل و اندیشه خواند تا پیام واقعی آن آشکار شود.
اکبرنژاد خاطرنشان کرد: قرآن کریم تنها یک کتاب عبادی نیست، بلکه کتاب هدایت است و به همه عرصه‌های زندگی بشر مربوط می‌شود. اگر تدبر به صورت جدی در جامعه ترویج شود، بسیاری از آسیب‌های اجتماعی، ناهنجاری‌ها و حتی بحران‌های فردی کاهش خواهد یافت. چرا که انسان در پرتو تدبر، مسیر درست را می‌شناسد و انگیزه عمل به آن را در دل خود احساس می‌کند.
وی تأکید کرد: وظیفه مراکز علمی و فرهنگی این است که زمینه انس بیشتر مردم به ویژه نسل جوان با قرآن و تدبر در آیات را فراهم کنند. آموزش و پژوهش در این حوزه باید به‌گونه‌ای باشد که قرآن نه یک متن صرفاً تشریفاتی، بلکه یک منبع زنده برای اصلاح زندگی فردی و اجتماعی تلقی شود.
انتهای خبر/ر