به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، ایلام، استانی که همیشه در تاریخ معاصر ایران به نام فرهنگ، مقاومت و ایثار شناخته می‌شود، این روزها با کمبودی دست و پنجه نرم می‌کند که شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد، اما در عمق جامعه اثراتی جدی برجای گذاشته است: نبود سینما.
بیش از ۱۲ سال است که ایلامی‌ها از تماشای یک فیلم روی پرده بزرگ محروم‌اند؛ نه اکران‌های ملی به این استان می‌رسد، نه جشنواره‌های سینمایی سهمی برای مردم این دیار دارند. در حالی که استان‌های هم‌جوار با افتتاح پردیس‌های سینمایی جدید گام‌های بزرگی برای توسعه فرهنگی برداشته‌اند، ایلام در این عرصه همچنان ایستاده و عقب‌مانده است.
فرهنگ اولویت فراموش‌شده
حجت‌الاسلام والمسلمین الله‌نور کریمی‌تبار، امام جمعه ایلام، در خطبه‌های نماز جمعه اخیر با صراحت به این موضوع پرداخت و گفت: استان ایلام ۱۲ سال است که فاقد سالن سینماست و این مسئله خلأ بزرگی در عرصه فرهنگی استان ایجاد کرده است.
وی با تأکید بر اینکه فرهنگ و هنر ستون‌های اصلی پیشرفت هر جامعه هستند، افزود: عدم وجود امکانات فرهنگی مناسب، به ویژه سینما، می‌تواند تأثیرات منفی بر جوانان و نسل آینده داشته باشد. سینما ابزار مهمی در انتقال ارزش‌ها، آگاهی‌بخشی و حتی امیدآفرینی است. اگر این ابزار از دست برود، خلأ آن را عوامل دیگری پر می‌کنند که ممکن است آسیب‌زا باشد.
روایت فعالان فرهنگی؛ محرومیت مضاعف در عصر دیجیتال
محمدرضا قاسمی فعال فرهنگی و عضو انجمن فیلم ایلام در گفتگو با ایلام بیدار، می‌گوید: در این ۱۲ سال، بسیاری از فیلم‌هایی که در کشور جریان‌ساز شدند، هیچ‌وقت روی پرده در ایلام دیده نشدند. این یعنی جامعه ما از بخشی از فرهنگ عمومی ایران جدا افتاده است.
وی ادامه می‌دهد: سینما فقط سرگرمی نیست؛ یک دانشگاه عمومی است. نبود آن به معنای عقب‌ماندن از جریان فرهنگی کشور است. امروز حتی در شهرهای کوچک‌تر کشور سالن‌های مدرن ساخته شده، اما ایلام مرکز استانی است که در این حوزه کاملاً خالی است.
جوانان ایلام؛ سینما آرزویی ساده اما دست‌نیافتنی
سمیه احمدی دانشجوی رشته ادبیات فارسی، می‌گوید: ما برای دیدن یک فیلم مجبوریم به کرمانشاه یا لرستان برویم. این یعنی حتی ساده‌ترین نیاز فرهنگی ما نادیده گرفته می‌شود. واقعاً تأسف‌بار است که در قرن ۲۱، شهری مثل ایلام هیچ سینمایی ندارد.
حمید ملکی دانشجوی رشته ارتباطات نیز می‌گوید: وقتی ما سالن سینما نداریم، انگیزه برای فعالیت‌های دانشجویی و هنری هم کاهش می‌یابد. حتی فیلم‌های کوتاهی که بچه‌های دانشگاه تولید می‌کنند، جایی برای نمایش ندارند. تصور کنید یک دانشجو فیلمی بسازد اما نتواند آن را روی پرده به مردم شهرش نشان دهد. این ضربه بزرگی به روحیه جوانان است.
نگاه مسئولان فرهنگی؛ وعده‌های نیمه‌تمام
به گفته مسئولان در سال‌های گذشته چند طرح برای احداث سینما مطرح شد؛ اما به دلیل مشکلات اعتباری به نتیجه نرسید. اکنون در حال رایزنی با مؤسسه سینماشهر و بخش خصوصی هستیم تا احداث یک پردیس سینمایی در مرکز استان را کلید بزنیم.
وی می‌افزاید: احداث سالن سینما تنها به معنای ساخت یک ساختمان نیست، بلکه نیازمند تجهیزات استاندارد، فناوری پخش مدرن و همچنین مدیریت حرفه‌ای است. این پروژه زمان‌بر است، اما ما امیدواریم در سال آینده شاهد آغاز عملیات اجرایی آن باشیم.
نبود سینما یعنی نبود بستر گفتگو
رضا رضایی استاد علوم اجتماعی دانشگاه ایلام، در تحلیل خود می‌گوید: نبود سینما فقط نبود یک ساختمان نیست. سینما یک بستر برای شکل‌گیری گفتمان اجتماعی است. فیلم‌ها آینه‌ای از جامعه هستند و تماشای آن‌ها در کنار دیگران، فرصتی برای گفت‌وگو و همدلی ایجاد می‌کند. وقتی این فضا وجود ندارد، جامعه در خلأ فرهنگی فرو می‌رود.
وی تأکید می‌کند: حتی از منظر اقتصادی نیز سینما سرمایه‌گذاری سودآوری است. اطراف سالن‌های سینما معمولاً کسب‌وکارهای جانبی مثل کافه، کتاب‌فروشی و فروشگاه‌های فرهنگی رونق می‌گیرند؛ بنابراین نگاه به سینما باید فراتر از سرگرمی باشد.
مقایسه با استان‌های هم‌جوار
نگاهی به استان‌های همسایه نشان می‌دهد ایلام در این زمینه عقب مانده است. کرمانشاه؛ با چندین سالن فعال و پردیس سینمایی مدرن، لرستان؛ در سال‌های اخیر دو سالن بزرگ افتتاح کرده است؛ خوزستان؛ با وجود مشکلات اقتصادی، چند پردیس مجهز ساخته است، در حالی که این استان‌ها پیشرفت کرده‌اند، ایلام تنها مرکز استانی است که هیچ سینمای فعالی ندارد.
روایت میدانی؛ شهری بی‌پرده نقره‌ای
گشت‌وگذاری در خیابان‌های ایلام نشان می‌دهد که مردم این کمبود را به خوبی حس می‌کنند. در کافی‌شاپ‌ها، جوانان از فیلم‌های روز دنیا حرف می‌زنند؛ اما هیچ تجربه جمعی از دیدن آن‌ها روی پرده ندارند. مغازه‌داران فروش فیلم و محصولات فرهنگی می‌گویند: نبود سینما باعث شده مردم بیشتر به سمت شبکه‌های خانگی و اینترنت بروند، اما این جای سینما را نمی‌گیرد.
«زهرا اسدی» مادر دو فرزند نوجوان، می‌گوید: خیلی وقت‌ها دوست داشتم فرزندانم را به سینما ببرم تا فیلم‌های مناسب سنشان را ببینند، اما در ایلام چنین امکانی وجود ندارد. ما از کوچک‌ترین فرصت‌های فرهنگی محرومیم.
در شبکه‌های اجتماعی، هر بار که خبری از نبود سینما در ایلام منتشر می‌شود، کاربران زیادی واکنش نشان می‌دهند. هشتگ‌هایی مثل «#ایلام_بی_سینما» بارها ترند محلی شده است. حالا با سخنان امام جمعه ایلام، این مطالبه بیش از هر زمان دیگری در کانون توجه قرار گرفته است.
فرصتی برای پایان یک محرومیت
۱۲ سال محرومیت از سینما برای استانی با ظرفیت‌های فرهنگی و هنری ایلام، بیش از یک آمار ساده و نشانه‌ای از بی‌توجهی به نیازهای مردم در حوزه فرهنگ است.
سخنان امام جمعه ایلام بار دیگر نشان داد که این مطالبه نه یک خواسته شخصی، بلکه یک ضرورت اجتماعی است. امروز بیش از هر زمان دیگری، مسئولان فرهنگی باید پاسخ دهند: چرا ایلام باید تنها استان بدون سینما در غرب کشور باشد؟
اگر وعده‌های داده شده به ثمر بنشیند، احداث یک سالن سینما می‌تواند نقطه عطفی در تاریخ فرهنگی ایلام باشد؛ نقطه‌ای که به بازگشت نشاط اجتماعی، پرورش استعدادهای هنری و احیای هویت فرهنگی این دیار کمک می‌کند.
انتهای خبر/ر