حسین ندیمی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار» گفت: جنگ و بحران‌های مسلحانه نه‌تنها زیرساخت‌ها و منابع حیاتی جوامع را هدف قرار می‌دهند، بلکه بیشترین آسیب را به گروه‌های آسیب‌پذیر از جمله کودکان وارد می‌کنند. در چنین شرایطی، کودکان نیازمند بیشترین سطح مراقبت، حمایت روانی و پشتیبانی عاطفی هستند تا از اثرات مخرب جنگ مصون بمانند.
وی افزود: مهم‌ترین اقدام اولیه در زمان جنگ برای مراقبت از کودکان، تأمین امنیت فیزیکی آن‌هاست. باید پناهگاه‌ها و فضاهای امن مخصوص کودکان طراحی شود تا در صورت حملات، در کوتاه‌ترین زمان ممکن به آنجا منتقل شوند. خانواده‌ها نیز باید آموزش ببینند که چگونه در شرایط اضطراری فرزندان خود را مدیریت کنند.
ندیمی ادامه داد: مراقبت روانی از کودکان در دوران جنگ بسیار حیاتی است. باید روان‌شناسان و مشاوران کودک به مناطق جنگ‌زده اعزام شوند و با استفاده از روش‌های بازی‌درمانی، قصه‌گویی، نقاشی و سایر فعالیت‌های کودک محور، به تخلیه هیجانی و بازسازی روانی کودکان کمک کنند. در غیر این صورت، آسیب‌های روانی آن‌ها می‌تواند تا سال‌ها ادامه یابد.
کارشناس مسائل اجتماعی بیان داشت: جنگ باعث اختلال در نظام آموزشی کودکان نیز می‌شود. یکی از شیوه‌های مراقبت، فراهم کردن آموزش‌های جایگزین حتی در پناهگاه‌ها یا مناطق امن است. آموزش‌های غیرحضوری، یا تشکیل کلاس‌های موقت در چادرها و فضاهای امن می‌تواند ضمن حفظ پیوست آموزشی، بخشی از احساس عادی بودن را برای کودک حفظ کند.
وی همچنین تأکید کرد: در شرایط جنگی، نقش خانواده پررنگ‌تر می‌شود. والدین باید ارتباط عاطفی خود را با فرزندان تقویت کنند و اجازه ندهند اضطراب و ترس به کودک منتقل شود. پاسخ دادن به سؤالات کودک درباره جنگ، بدون استفاده از واژه‌های ترسناک، می‌تواند به کاهش اضطراب او کمک کند.
ندیمی در پایان گفت: مراقبت از کودکان در زمان جنگ، تنها یک وظیفه خانوادگی نیست؛ بلکه نیازمند برنامه‌ریزی دقیق نهادهای امدادی، رسانه‌ها، روان‌شناسان، معلمان و نیروهای اجتماعی است. اگر آینده‌سازان جامعه را در زمان بحران رها کنیم، خسارت‌های فرهنگی و انسانی جبران‌ناپذیری در انتظار خواهد بود.
انتهای خبر/ر