به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، حسن بختیاری، رزمنده پیشکسوت حاضر در عملیات الی بیت‌المقدس و از فاتحان خرمشهر، در یادداشتی نوشت: خرمشهر تنها یک شهر نبود؛ نماد بود، رمز بود و تجلی‌گاه غیرت، ایمان و اراده یک ملت. سوم خرداد ۱۳۶۱ نه فقط یک پیروزی نظامی بلکه نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی بود. امروز، در حالی که بیش از چهار دهه از آن حماسه بزرگ گذشته، بیش از هر زمان دیگری نیاز داریم که به «فتح خرمشهر» نه به‌عنوان یک خاطره، بلکه به‌عنوان یک راهبرد بنگریم. راهبردی که از دل ایمان، رهبری، اتحاد و فداکاری بیرون آمد و می‌تواند چراغ راه ما در میدان‌های سخت امروز باشد.
فتح خرمشهر و تغییر شرایط جنگ
پیش از عملیات بیت‌المقدس و آزادسازی خرمشهر، شرایط جنگ برای ایران دشوار بود. دشمن با اشغال بخش‌هایی از خاک کشور، روحیه تجاوزگرانه خود را به نمایش گذاشته بود و حتی برخی قدرت‌های جهانی نیز در محاسبات خود، جمهوری اسلامی را شکست‌خورده می‌پنداشتند. اما فتح خرمشهر همه معادلات را بر هم زد. این پیروزی، نه‌تنها معادله نظامی جنگ را تغییر داد، بلکه در سطح سیاسی نیز موازنه قدرت را به نفع جمهوری اسلامی ایران برگرداند.
در واقع، فتح خرمشهر مرزهای باور را جابه‌جا کرد. همان‌طور که امام خمینی (ره) در بیانیه تاریخی خود فرمودند: «خرمشهر را خدا آزاد کرد»؛ این جمله ساده اما عمیق، تفسیر الهی و معنوی یک پیروزی تاریخی بود که بر پایه ایمان و اخلاص رقم خورد. پس از این فتح، شرایط به‌گونه‌ای تغییر کرد که بسیاری از دولت‌های جهان مجبور به بازنگری در مواضع خود شدند.
خرمشهر و نبرد رسانه‌ای امروز
امروز، نبردها تنها در میدان نظامی رقم نمی‌خورند. رسانه‌ها، افکار عمومی و جبهه تبیین، به صحنه‌ای مهم از تقابل‌های معاصر بدل شده‌اند. در چنین شرایطی، بازخوانی حماسه خرمشهر می‌تواند ابزاری نیرومند برای مقابله با جنگ روانی و تحریف واقعیت‌ها باشد.
رسانه‌های استکباری تلاش دارند تا نسل جوان ما را از گذشته پر افتخار خود جدا کنند. می‌خواهند فتح خرمشهر را صرفاً یک واقعه تاریخی و نه یک الگو معرفی کنند. در حالی که ما باید این پیروزی را به‌عنوان یک مدل موفق از ایمان، وحدت، مدیریت جهادی و تکیه بر ظرفیت‌های داخلی به نسل‌های بعدی منتقل کنیم. رسانه‌های داخلی و فعالان عرصه فرهنگی باید خرمشهر را به زبانی امروزین برای نوجوانان و جوانان روایت کنند؛ زبانی که با دل و جان آن‌ها پیوند بخورد.
خرمشهر، الگویی برای امید به پیروزی فلسطین
خرمشهر آزاد شد، چون ملتی ایستاد. امروز فلسطین نیز در حال تجربه همان راهی است که ما رفته‌ایم. هرچند شرایط جغرافیایی، تاریخی و سیاسی متفاوت است، اما دشمن یکی است و راه مقاومت هم یکی.
پیروزی ملت ایران در آزادسازی خرمشهر به جهانیان نشان داد که اشغال پایان ماجرا نیست. ملت فلسطین نیز اگر بر محور مقاومت، وحدت و ایمان حرکت کند، می‌تواند روزی مسجدالاقصی را آزاد کند. همان‌طور که رهبر معظم انقلاب اسلامی در فرمایشات متعدد خود تأکید داشته‌اند: «خرمشهرها در پیش است»؛ این جمله نه فقط برای ملت ایران که برای تمامی ملت‌های مقاوم منطقه پیامی روشن دارد: راه پیروزی، از مسیر ایمان، مقاومت و بصیرت می‌گذرد.
بازخوانی فرمایشات رهبری؛ تکیه بر فرمان امام و روحیه ملی
رهبر معظم انقلاب اسلامی در تحلیل‌های مختلفی که از فتح خرمشهر ارائه کرده‌اند، همواره به چند محور اصلی تأکید داشته‌اند: ایمان دینی، وحدت ملی، فرماندهی متکی بر توکل، و از همه مهم‌تر، اراده یک ملت برای مقابله با ظلم و تجاوز.
ایشان می‌فرمایند: «خرمشهر نماد ایستادگی یک ملت است و آزادسازی آن سند افتخارآمیز برای ملت ایران». چنین نگاهی، نگاه راهبردی به مسئله خرمشهر است؛ یعنی باید این تجربه را الگو قرار داد و در تمام عرصه‌های کشور از آن بهره گرفت: در صنعت، در فرهنگ، در رسانه، و در اقتصاد. امروز نیز اگر بخواهیم از مشکلات عبور کنیم، باید به همان روحیه سوم خرداد بازگردیم. باید همان اخلاص، همان ایثار و همان روحیه جهادی را در اداره کشور جاری کنیم.
از سوی دیگر، فرمان امام (ره) در آغاز جنگ و تأکید ایشان بر مقاومت و ایستادگی، روحی تازه در کالبد ملت دمید. این فرمان الهی، پشتوانه‌ای شد برای خلق حماسه‌هایی چون فتح خرمشهر. همان روحیه‌ای که امروز نیز می‌تواند در برابر هجمه‌های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی دشمن، به نقطه اتکا تبدیل شود.
فتح خرمشهر، صرفاً فتح یک شهر نبود، فتح یک تاریخ بود؛ گشودن قفل امید در دل ملتی بود که اراده کرد «می‌تواند». امروز خرمشهرها در پیش است؛ نه فقط در میدان جنگ، بلکه در عرصه‌هایی مانند اقتصاد مقاومتی، جنگ نرم، مبارزه با فساد، و تحقق عدالت اجتماعی. هر جا که دشمنی هست، هر جا که تجاوزی هست آنجا خرمشهری در انتظار فتح است.
سوم خرداد برای ما فقط یک مناسبت تقویمی نیست؛ یادآور آن است که پیروزی ممکن است، اگر «خدا» را باور داشته باشیم، اگر «خودمان» را باور داشته باشیم، و اگر «با هم» باشیم.