بچه ای تب کرد مادرش به سراغ او آمد و گفت: عزیزم چرا تب کرده ای؟ ببین این چند درجه حرارت اضافی ممکن است به مغزت آسیب برساند، آب بدنت را کم کند؛ ببین بچه ها 37 درجه حرارت دارند و چقدر متعادلند! بیا عزیزم این جایزه را بگیر، فردا نبینم 42 درجه حرارت داری!!!
نظر شما در مورد این رفتار و راه درمان چیست؟
مسلما خنده دار است، اما خیلی از رفتارهای ما نسبت به تربیت فرزندانمون همین است. گاهی اوقات ما ناخواسته و ناخودآگاه کودک را بد تربیت می کنیم البته نیت ما خیر است اما علی رغم نیت خیر و رفتار خیر می بینیم بچه ما درست وارونه تربیت می شود. مثلا سعی می کنیم بچه هایمان دینی شوند، اهل نماز و روزه بشوند، کارهایی در این راستا انجام می دهیم اما نگرش ضد دینی پیدا می کنند.
کودکی که ناخن می جود با نصیحت و مقایسه او با هم سن و سالانش و نهایت با جایگزین کردن یک محرک ناخوشایند مثل فلفل زدن به ناخن ها می خواهیم این اختلال را از بین ببریم در حالی که دقیقا شروع به تشدید اختلال کرده ایم. ممکن است با این کار ناخن نجود، اما بعد از یک مدت می بینیم دچار تیک زدن می شود، شانه اش بالا و پایین می اندازد و... که می گوییم صد رحمت به همان ناخن جویدن.
ولی ما بدون این که ریشه را از بین ببریم علامت را از بین برده ایم، منشا و منفذ را سرپوش گذاشته ایم، ولی آن تنش درونی که در قالب ناخن جویدن جلوش را گرفته ایم جای دیگر بیرون زده و خیلی خطر ناک تر شده است.
مسائل روانی و تربیتی مثل مسائل جسمی است، دروغگویی یک علامت است و ریشه ای دارد که باید آن را درمان کرد نه علامت را ؛ بی اشتهایی، شب ادراری، عدم درس خواندن و... علامت است که باید ریشه یابی کرد اگر به جای درمان اساسی به کودک قرص مسکن دادیم و از ریشه ها غافل شدیم این همان وارونگی در تربیت است که نتیجه عکس می دهد.
انتهای پیام/ش