براهیم (ع) از جانب پروردگار، مأمور قربانی کردن فرزند دلبندش اسماعیل (ع) شد. هنگامی که ابراهیم (ع) فرمان الهی را به پسرش ابلاغ کرد، اسماعیل (ع) گفت: پدر جان! فرمان خدا را اجرا کن که مرا از صابران خواهی یافت. خوشحال بود از این که خداوند متعال، او را برگزیده است. ایثار و فدکاری پدری به نام ابراهیم (ع) و پسری به نام اسماعیل (ع) نشان داد که آنچه عیار گوهر انسانیّت را بالا می‌برد و او را موجودی شریف می‌گرداند، همان خضوع و تسلیم در برابر حق تعالی است.