ایلام بیدار00:46 - 1397/10/26
یادداشت؛

می نویسیم از طهماسبی ها...

حاج طهماسبی ما خبرنگاران را وصی خود کرد و رفت و حالا باید ما در این میدان بمانیم و بنویسیم از طهماسبی هایی که رفتند اما نگران حال امروز ما بودند.

فرشته سنجیده::خبر برای کسانی که می شناختنش خیلی تاسف بار بود.از دست دادن کسی که می تواند تو را بفهمد خیلی سخت است. گویی زیر بازویت را وسط درد و رنج ول می کنند و تو می مانی با هزار و یک بار مصیبت و رفتن حاج عبدالصاحب طهماسبی فرمانده دلاور سپاه عملیاتی مهران هم یکی از این مصائب بود، همه مان مات و مبهوت شدیم.

مدتها پیش که با او مصاحبه ای داشتم مدام صحبت هایش را به شهدا ربط می داد. می گفت: از شهدا بنویسید کار شماها(خبرنگاران) خطیر است. وظیفه مهمی بر عهده تان گذاشته شده است سعی کنید از رشادت ها و دلاورمردی های این شهدا بیشتر بنویسید این می ماند وگرنه پرداختن به مشکلات سطحی کاری را پیش نمی برد.

دغدغه ترویج فرهنگ و سبک زندگی شهدا را داشت. خوب می دانست در جامعه ای که همه چیز باید در قواره چشم مردم ظاهر بین خوش بدرخشد قامت به خون غلتیده شهدا زبان همه را می بندد. مردان و زنانی که زندگیشان با عملشان یکی بود، آنها حرف و عملشان با هم می خواند و همین مردم را سیراب می کند، راه می دهد، مسیر مشخص می کند و همین شهدا هستند که این کاروان گرفتار طوفان های فتنه را به سرمنزل مقصود می رساند.

خودش هم مثل حرف هایش صاف بود و بی آلایش، سرتا پا ادب بود و اخلاق. راهش را خوب شناخته بود و در این راه از همه چیز زندگی اش مایه گذاشته بود. از جبهه های دفاع مقدس تا دفاع از حرم وظیفه اش را انجام داده بود اما باز بی ریا می نشست و درد امروز جامعه را به سینه می کشید.

دوست داشت دوباره امروزی ها را با دیروزی ها آشتی دهد دوست داشت این دره را که هر روز عمیق و عمیق تر می شد پر کند، می خواست پلی بزند بین دو نگاه و مدام می گفت این کار فقط از عهده شهدا بر می آید.

طهماسبی رفت اما خواسته اش نباید روی زمین بماند باید برای آرزویش کاری بکنیم. این وصیت اوست و عمل به وصیت نیز واجب است. ما خبرنگاران را وصی خود کرد و رفت و حالا باید ما در این میدان بمانیم و بنویسیم از طهماسبی هایی که رفتند اما نگران حال امروز ما بودند.

 

انتهای پیام/س