به گزارشايلام بيدار،مهدی جهان تیغی: با خروج آمریکا از برجام به صورت طبیعی هر کسی طبق محاسبات و نگاه و حتی نوع ارتباط عاطفی! که با برجام داشته است، ناخواسته در موضع ابراز ناراحتی، شادی، نگرانی، عصبانیت، پشیمانی و حتی برخی دچار حس سرخوردگی و فریب خوردگی شده اند! اما در ساعات گذشته برخی حامیان سینه چاک برجام منتقدین دولت را متهم کرده اند که در حال شادی همانند صهیونیست ها و آل سعود درباره برجام هستند.
هرچند این موضع جدیدی نیست و در این سالها مدافعان برجام تلاش زیادی کردند که منتقدین را همسو و همنشین آل سعود و دولت صهیونیستی معرفی کنند. در طول این سالها البته چنین برچسبی به منتتقدین نچسبید ولی شادی این روزهای منتقدین تا چه میزان درست است؟
این در حالیست که برخی با ژست اخلاق گرایی- که بسیاری از مطرح کنندگان خود مظهر بداخلاقی در عالم سیاست هستند- گفته اند ملامت و نکوهش دولت و مذاکره کنندگان با اخلاق و دستورات دینی همخوانی ندارد و حتی شادی در این ساعات دقیقا خلاف امنیت ملی و وحدت کشور هست.
نوشته پیش رو ضمن اینکه شادی اقلیتی را که در آن حس انتقام، خلاف ادب و یا تکمیل کننده پازل دشمن بیرونی باشد را رد کرده و ابراز برائت می کند، اما در دفاع از شادی اکثریت منتقدین دولت در این ساعات نکاتی را عرض می کند:
1) آمریکا در 15 ماه گذشته به اعتراف آقای ظریف- که چهره اصلی دولت در مذاکرات هسته ای است- هیچ وقت در برجام نبوده است. همین مساله سبب شده بود که آمریکا با بودن در برجام عملا فضای بین المللی و داخلی ایران را با تعلیق روبه رو کند که ضررهای اقتصادی آن به مراتب از سیاسی اش برایمان بیشتر بوده است.برای برجامی که ماندن آمریکا در آن لحظه به لحظه اش برایمان ضرر داشت، رفتن آمریکا خوشحال کننده نیست؟ مگر نه این است که در همین ساعات گذشته رئیس جمهور و مسئولین ارشد دولتی به اتفاق صدها رسانه همسو دولتی و اصلاح طلب رفتن آمریکا را رفتن یک مزاحم تفسیر و تحلیل کردند؟ آیا رفتن یک مزاحم بزرگ جای شادی ندارد؟
2) خوشحالی منتقدین دولت بر مبانی استوار است که این مبانی اتفاقا دلیل مخالفتشان با برجام نیز بوده است. در نظر آنها از اول هم آمریکا کشور مستکبر، غیرقابل اعتماد و عهد شکن بوده و اینک که ماهیت این کشور و دولتمردان و لابی های صهیونیستی و پشت پرده که تصمیم گیران اصلی در این کشور محسوب می شوند، بسیار شفاف تر از قبل شده، این خوشحالی طبیعی است.
3) تفاوت عمده منتقدین دولت با حامیان برجام این بوده که منتقدین از همان ابتدا هم بدعهدی و کارشکنی آمریکا در برجام برایشان معلوم بوده و دغدغه اصلی شان تسری گفتمان سازش و خوشبینی سادلوحانه برخی حامیان و حتی مذاکره کنندگان داخلی به یک دشمن تمام عیار به جامعه بوده است. به همین دلیل امروز منتقدین به خاطر مردم هم که شده باید در ابراز خوشحالی از خروج آمریکا از برجام کم نگذارند! به خصوص که در این چند سال جریان غرب گرا در داخل کشور با توسل به دروغ و بی صداقتی ها فراوان مدام در تلاش بودند که با آدرس های غلط افکار عمومی با واقعیات نه تنها روبه رو نشود بلکه دچار خطای محاسباتی با دشمن حقیقی خود نیز شود، از این منظر این ابراز خوشحالی عین ثواب است!
4) در نگاه حکیمانه رهبر معظم انقلاب – که این روزها دوراندیشی و صدالبته مظلومیتشان مشخص تر شده است- خروجی و فایده بزرگ برجام تجربه تاریخی است که ملت ایران در مسیر مبارزه و مقابله با دولت آمریکا پیدا خواهد کرد. با خروج آمریکا از برجام مصداقی بزرگ و غیرقابل خدشه برای عبرت و تجربه تاریخی در مواجه با شیطان بزرگ حتی برای عامی ترین افراد در این کشور پیدا شده است. آیا لذت و شادی بالاتر از کمال یافتگی بیشتر یک ملت قابل تصور است؟!
5) در طی همین ساعات گذشته جریانات غرب گرا که متاسفانه بر بسیاری از رسانه های دولتی و اصلاح طلب سیطره زیادی دارد، در وقاحتی تمام تلاش کردند که مثل همیشه خروج آمریکا و رفتارهای زشت و غیرانسانی موجودی همانند ترامپ را هم تقصیر جریان انقلابی داخل کشور بیاندازند! وقاحت از این بیشتر؟ همین وقاحت نیز نشان می دهد که اگر عده ای در داخل کشور جامعه را در معرض شادی خروج یک دشمن بزرگ از برجام قرار ندهند، هستند افرادی که جامعه را در معرض گریه و نگرانی و عزاداری برای خروج آمریکا قرار بدهند! با این وجود کدام درست است؟ آیا مردم از رفتن یک دشمن شاد و امیداور باشند یا نگران و ناراحت؟
6) ملامت افرادی که اشتباهی را از سرنادانی یا محاسبات غلط و کم بصیرتی انجام داده اند، اخلاقا درست نیست و در مرام دینی نیز به شدت نکوهش شده است. اما وقتی این روزها بیشتر از گذشته مشخص شده که بخشی از برجام ماحصل ریل گذاری مغرضانه یک جریان سیاسی دنیا زده، پشیمان از شعارهای انقلابی و عافیت طلب و حتی متاثر از جاسوسان خائن بوده است، اینجا حکم دینی متفاوت است. از سوی دیگر وقتی جریانی تلاش دارد، یکبار دیگر منافع کشور را در معرض سنجش اعتماد مجدد به متحدین در جه اول آمریکا – اروپایی های مکار- قرار بدهد باز هم جکم دینی متفاوت می شود. اینجا دیگر پای ملامت نیست بلکه آشکار کردن ماهیتی است که در گذشته چگونه امتیازات مفت به آمریکا داده و اینک می خواهد با اروپا هم همان مسیر را برود! این ابراز شادی در مقطع فعلی عین بصیرات افزایی و دشمن شناسی است. ضمن اینکه گفته اند المومن کیس! بر جریان مومن و انقلابی کشور بسیار زشت است که تاریخ بنویسد که حکمیت را نه یکبار که دو بار به ولی زمان تحمیل کردند!
7) بی شک بحث مذاکره با آمریکا و گفتگوی های هسته ای در 15 سال اخیر گرچه دوران بسیار پیچیده ای بوده و برخی از مقامات ارشد نظام را در این سالها با خطاهای بنیادین و بعضا گناهان بزرگ و شاید جبران ناپذیر روبه رو کرده ولی در لحظه به لحظه آن تجلی کارآمدی رهبری دینی نیز نمایان است. قدرت تحلیل و پیشگویی رهبر معظم انقلاب درباره اعتماد و پافشاری بر ایستادگی در برابر آمریکا به عنوان اصلی ترین دشمن اسلام و انقلاب در طول همه سالهای مذاکرات نشان داد که ولی فقیه دقیقا همان چیزی است که اگر نباشد نه تنها انقلاب تهی و استحاله خواهد شد بلکه از جمهوری اسلامی نیز دیگر اثر باقی نخواهد ماند. برای همه کسانی که دل در گرو آرمان های انقلاب و آینده جمهوری اسلامی دارند این مقطع زمانی بس شعف انگیز است.
8) شادی منتقدین مومن دولت صدالبته شادی مقطعی و یا غفلت گونه و عدم تشخیص اولویت ها، حساسیت ها، اشتباه گرفتن دوست و دشمن، ناآگاهی از مرحله حساس کنونی، دست کم گرفتن حلیه گری دشمن، عدم توجه به وحدت ملی و... همه موارد مشابه دیگر نیست. بلکه شادی افرادی است که در طی مسیر انقلاب اسلامی یکبارد دیگر آیه های الهی را مشاهده کرده اند و می خواهند با عزم بیشتر، امیداوارنه تر، محکم تر و هوشیارتر و صد البته با حساسیت و تدبیر بیشتر طی طریق کنند.
9) برای آن دسته از دولتی ها و اصلاح طلبان و همه کسانی که در داخل بیش از حد برای خروج آمریکا از برجام ناراحت و نگران هستند نیز بهترین نسخه شریک شدن با شادی منتقدین برجام هست و این خود صحیح ترین مسیر برای وحدت ملی نیز است!
10) در پایان باز هم تاکید می شود وجیزه نوشته شده تایید شادی های غیر اخلاقی و غیرملی اقلیتی ناآگاه یا احتمالا مغرض و اجیر شده توسط دشمن در فضای رسانه ای رسمی و یا مجازی نیست بلکه دقیقا تایید نوع شادی است که اینک جریان غرب گرا، جاسوس زده، دنیا طلب، مخالف گفتمان رهبری در سیاست خارجه و انقلابی های تغییر یافته و عافیت طلب را عصبانی کرده است!
انتهای پیام/الف