ایلام بیدار - یاسر زینی وند مقدم:: بچه های دهه ۶۰ یادشان است که نمره درس انشاء با تعداد سطور نوشته شده ارتباط مستقیم داشت بطوریکه هرچه بیشتر سطرحهای دفتر از کلمات پر میشد نمره بالاتری نیز زیر برگه انشاء به ثبت میرسید.
این موضوع باعث شده بود که دانش اموزان برای گرفتن نمره با بزرگ نویسی کلمات سطرحهای بیشتری را پر کنند و این کار تا جایی پیش میرفت که نام خدا یک خط از دفتر را در بر میگرفت.
قطعا همه بچه های دهه شصت یادشان هست که در فضای دفاع مقدس ان زمان جمله که منشاء ان نیز هیچوقت مشخص نشد به آغاز انشای همه بچه مدرسه ایها تبدیل شد تا همیشه خیالشان از پر شدن دو خط اول و شایدم با بزرگ نویسی سه خط اول صفحه دفتر راحت باشد.
جمله اینگونه اغاز می شد که"بنام خدا و بنام شهدای گلگون کفنی که با خون خود درخت اسلام را ابیاری کردند انشایم اغاز میکنم" و بعد انگار اعجاز همین جمله کلمات را به ذهنت می اورد تا بتوانی یک موضوع را انشاء کنی و معلم نیز به پاس نام شهدا نمره ای خوب زیر انشایت حک کند.
گویی همه انشاها بدون این جمله که دیگر به کپی پیست همه دفترهای دانش اموزان تبدیل شده بود توان نوشته شدن نداشت و شاید میتوان اولین سوءاستفاده البته از نوع شیرین ان از نام شهدا را در دفتر انشای بچه های دهه شصتی جستجو کرد.
از ان روزها سالها گذشت و درخت اسلام انشایمان نه بر روی کاغذ که در واقعیت با خون پاک و جاودان دلیرمردان و شیرزنان این سرزمین رشد کرد، تنومند شد و میوه شیرین امنیتش خوشه خوشه ثمر داد.
سالها بعد از جنگ زیر همین درخت انشای بچه های دهه شصت خیلیها در ارامش و به لطف میوه شیرین امنیت شدند جناب مدیر،جناب وزیر، جناب شهردار و جنابان.. و از اغاز انشای ما فقط نامی از شهدا بر سر کوچه و معابر ماند.
حک شدن نام شهدا بر معابر، خیابانها، اماکن همانند دوخط اول انشای بچه های دهه شصت به این مناطق معنا می بخشید و همانند مدالی درخشان بر سینه دیوارهای شهر می درخشید.
ورق زدن خاطرات دهه شصت بهانه ای است برای حال و روز عجیب این روزهای پایتخت که در اقدامی عجیب شهردارش به پاکسازی نام شهدا از معابر و کوچه ها دست زده تا نام بزرگمردانی که برای حفظ جان، ناموس و خاک وطنشان با دستهای حنا بسته به استقبال شهادت میرفتند با دستهای جناحی "حناچی" و عواملش از روی معابر حذف شود.
این حرکت هماهنگ در حالی انجام گرفت که دیگر کشورها حتی کشورهای غیر مسلمان با ساخت یادمان و المانها در پرتردد ترین مناطق شهر احداث شده تا به زعم بازدیدکنندگان از حیث تاثری که به مخاطب از یک لحظه پر از احساس و غم‌انگیز نبرد می‌دهد بسیار اثربخش و تاثیرگذار است.
نمیدانم در دو خط اغازین انشای دانش اموزان دیگر کشورها چه مینویسند اما میدانم انها نیز برای احترام به کشته شدگان جنگ و زنده نگه‌داشتن فرهنگ از خودگذشتگی تلاش می‌کنند چرا که با وجود این فرهنگ در یک ملت، قاطبه مشکلات پیش روی ملت حل شدنی است و هیچ تجاوزی بی پاسخ نمی‌ماند و همین روحیه بزرگترین بازدارندگی را درمقابل تجاوز ایجاد می‌کند.
قطعا نام شهدا بر دل و جان مردم ایران نقش بسته و تلاش برای حذف اسمشان از معابر توسط مسئولان فقط "عِرض خود میبری و زحمت ما میداری" خواهد بود.
اینروزها در دفتر انشای بچه های دهه ۹۰ میتوان اینگونه نوشت که "بنام مسئولانی که زیر درخت اسلام شهدا را فراموش کرده اند" انشایم را اغاز میکنم.
انتهای پیام/س
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد