جواد شرف خانی-فعال اصلاح طلب:: در واپسین روزهای پائیزی که کوچه ها و خیابانهای شهرمان را خزان گرفته، بار دیگر آسمان ایلام ترانه باریدن سر داده و پرستوهای مهاجر سرود بهاری را در مرز بین پائیز و زمستان زمزمه می کنند.
آری آن نازنین شهیدان می خواهند زمستان سرد و سوزان را با گرمای وجود خود بهاری سازند. هوا سرد است و سرما سراپای وجودمان را فرا گرفته است و این پرستوها می آیند تا گرما بخش وجودمان باشند و ما را با آرمانهای درونمان پیوند دهند.
شهیدان در راهند و دلها منتظر! شهیدان بوی بهارند در فضای شهر ما! آری لاله های این سرزمین بار دیگر بوی شهادت سر داده اند! مهران مهربان و ایلام پر از آلام فردا میزبان شهدای عزیز دوران پر افتخار دفاع مقدس هستند، 46 شهید که فرزندان زهرا هستند فردا به میهن خویش باز می گردند و در آغوش مام وطن آرام می گیرند.
چقدر خوب است که هر از چندگاهی ، شهدا به دلهای ما سر می زنند و ما را به خود می آورند، هرچند با گذشت سه دهه از پایان دلاوریها و حماسه آفرینی های جنگ تحمیلی، رنگ و بوی فرهنگ ایثار و شهادت کمتر شده، اما همین سر زدنهای شهدا باعث شده که این فرهنگ به عنوان میراثی گرانبها در دل و جان مردمان این دیار رخنه کند.زیرا دوران دوران پر خاطره و پ رمز و راز دفاع مقدس به تعبیری<< اوج افتخارات ملت ایران است >> و چه عزیزانی در این 8 سال برای دفاع از کیان ملی شربت شهادت را سر کشیدند.
آری شهادت هنر مردان خداست و برایش میگویند که راز سر به مهریست میان عاشق و معشوق! آنجا که استاد شهید مرتضی مطهری می گوید: اگر شور یک عارف عاشق پروردگار را با منطق یک مصلح ترکیب کنید، از آنها منطق شهید در می آید، خون شهید برای همیشه در رگهای اجتماع می جوشد.
شهدا شهد شهادتند و عصاره ایثار و پایمردی، شهدا سرود جاودانه حماسه اند و وفا! راست گفته اند که شهدا شمع محفل بشریتند! شهدا ارزشهای ماندگار میهنند و ارزشهای میهن مهمترین بخش فرهنگمان هستند، زیرا آنها به ما باور بخشیدند و ما را از همه آن چیزها که در برمان گرفته اند رهایی بخشیده اند.
اما این شهدا که در راهند برای تشییع نیامده اند، مطمئنم که فراتر از آن می اندیشند! آنها برای باورهای ما آمده اند، دلشان برای ارزشهای والای انسانی و اخلاقی به تنگ آمده است، و از قضای روزگار نیاز امروز جامعه ما هم خمین است، راهشان ماندگار و پر رهرو و یادشان جاودان باد.
آنها برای عشق به میهن ، دفاع از ناموس و شرف این سرزمین و برای دین باوری با تمام وجود به آغوش پر مهر شهادت شتافتند و من امروز و همه روزها از خود می پرسم که آیا چیزی در وجودم دارم که احساسم را، اندیشه و رویایم را، زندگیم را با آن به شهادت برسانم؟
انتهای پیام/س
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد