روایت رهبر انقلاب از تلاش امام حسین (ع) برای برپایی حکومت

تلاش امام حسین (ع) برای قیام و برپایی حکومت

حسین­ بن­ علی از زمان معاویه در فکر کربلا بود. از همان وقت... حسین بن علی مشغول تهیۀ مقدمات بود برای ایجاد یک قیامی، برای یک انقلابی، برای تشکیل حکومت حقّۀ اسلامی و علوی، به جوی برگرداندن آب از جوی رفته اسلام و قرآن، از همان روز به فکر بود.

در زمان معاویه بن ابوسفیان، مروان حکم که استاندار مدینه است، برداشت یک نامه نوشت به معاویه...مروان می نویسد که این [فرد] به من گزارش داده: که مردانی از اهل عراق و بزرگانی از اهل حجاز، نزد حسین رفت و آمد می کنند؛ حساب کار خود را داشته باش. حسین بن علی اینجا نشسته و بزرگان و سران مسلمان دارند با او رفت و آمد می کنند. و در گزارش عمروبن عثمان این جمله هم هست که کار حسین اعتباری ندارد و ممکن است ناگهان قیام و حرکت کند؛ این جاسوس این‌طور استدلال کرده. خود مروان دنبالۀ گزارش این جاسوس و پلیس مخفی، این‌طور ... می‌گوید: وقتی گزارش این مرد رسید، من اطرافش مراقبت کردم و کاوش کردم و تحقیق کردم؛ کسانی را فرستادم و گماشتم تا بروند ببینند که آیا درست فهمیده یا نه. این‌طور برایم مسلم شد و خبر رسید. فهمیدم به همین زودی و در همین نزدیکی‌ها حسین بن علی سربلند خواهد کرد. هر چه نظرت هست بنویس. این نامه مروان است.

...آیا کشتن حسین برای یک استاندار، بی‌دردسر تمام می‌شود؟ یک استاندار مایل است که در منطقۀ حکومت و استانداری او آسایش و آرامش باشد و هر کس هر کاری می‌کند، مردم آرام باشند و برای او دردسری درست نشود تا او هم به عیّاشی و کیّافی و کار خودش برسد.

مروان مایل بود که هیچ سروصدایی بلند نشود که او مشغول زندگی خودش باشد، [اما] او برمی‌دارد و می‌نویسد که اینجا حسین بن علی یک کارهایی دارد می‌کند. که به خودش مأموریت بدهند که او را بکشد؟ و دردسرهای عظیمی برای خودش درست کند؟ هرگز این‌چنین نیست؛ جز این نبود که مروان می‌دید ماجراهای نهانی را، مروان می‌فهمید آنچه حسین بن علی درصدد آن است. جاسوس‌ها درست گزارش داده بودند و او از این می‌ترسید که حسین قیام کند و اول کسی که لبۀ تیز شمشیر حسین، او را فراگیرد، خود مروان و قصر استانداری مروان [باشد.] لذا به معاویه نامه می‌نویسد که منظورت را بنویس. (۵۲/۱۱/۱۲)

[پس‌ازاین گزارش] یک نامه معاویه می‌نویسد به حسین‌ابن‌علی صلوات الله علیه که شنیده­ام تو داری کارهایی می‌کنی، داری مقدماتی تمهید می‌کنی، مردم را علیه ما می‌شورانی. آقا در جواب می‌نویسند اینکه به تو خبر رسیده که می‌خواهم علیه تو قیام کنم، دروغ است، خلاف واقع است، من این کار را نکرده‌ام. اما از اینکه [قیام] نکرده‌ام، از خدا پوزش و آمرزش می‌طلبم. یعنی چه؟ مسلّم این است که امام علیه‌السلام کار خلاف رضای خدا انجام نداده- ازنظر ما این روشن است- اما این لحن و تعبیر نشان می‌دهد که این کار چقدر نزدیک بوده انجام بگیرد.(۵۲/۱۱/۱۴)

انتهای پیام/