سرویس: فرهنگ و هنر
کد خبر: 44715
|
08:55 - 1399/02/30
نسخه چاپی

پشت صحنه «دعوت»| «احسن القصص» جامعه ایرانی از زبان یک روحانی

پشت صحنه «دعوت»| «احسن القصص» جامعه ایرانی از زبان یک روحانی
این روزها برنامه «دعوت» با انتخاب موضوعات خانواده محور و تاکید بر موضوع امید، تلاش می کند احسن القصصی را که در همین دور و بر ما اتفاق می افتد، برای مخاطبانش به تصویر بکشد.

به گزارشايلام بيدار، ماه مبارک رمضان برای رسانه ملی همواره متفاوت از دیگر زمان‌ها بوده است. روزه‌داری و زمان بیشتری که مخاطب در خانه سپری می‌کند او را به سمت تماشای برنامه‌های تلویزیونی می‌کشاند. از جمله پرمخاطب‌ترین برنامه‌هایی که برای پخش در این ماه تولید می‌شوند، برنامه‌هایی هستند که در زمان پیش از افطار روی آنتن می‌روند.

امسال هم رسانه ملی به عنوان عام‌ترین و در دسترس‌ترین سرگرمی برای مردم با دست‌پر به استقبال رمضان رفته است. از این میان ویژه‌برنامه شبکه یک سیما با توجه به آمار مرکز تحقیقات صدا و سیما تا به امروز گوی سبقت را از دیگر شبکه‌ها ربوده و فاصله قابل توجهی با آن‌ها دارد.

برنامه «دعوت» کاری از گروه اجتماعی شبکه یک به تهیه‌کنندگی مجتبی کشاورز و اجرا-کارشناسی حجت‌الاسلام محمد برمایی برای پنجمین سال متمادی روی آنتن می‌رود و در دو سالی که رویه خود را تغییر داده رشد قابل ملاحظه‌ای در جذب مخاطب داشته است.

**مجری در مقام کارشناس

اجرای حجت‌الاسلام محمد برمایی متفاوت از چیزی بود که تاکنون از دیگر روحانیونی که به حوزه اجرا ورود کرده‌اند، دیده‌ایم. برمایی در «دعوت» با بهره‌بردن از فن بیان خود و کنترلی که در مدیریت گفت‌وگوها دارد توانست پاسخگوی انتقادها باشد و با توجه به بازخوردهای مخاطبان در میان بینندگان این برنامه به عنوان مجری تثبیت شود. از طرفی با توجه به موضوع محور بودن برنامه، برمایی در کنار اجرا بیشتر به عنوان کارشناس در استودیو حضور دارد تا نگاهی تخصصی‌تر به مقوله خانواده و سرفصل‌های مطرح شده در برنامه داشته باشد.

**گفت‌و گو در فضایی صمیمی و تکنیکال

 گفت‌وگوها در محیطی صمیمی و آرام اتفاق می‌افتد و از دیگر ویژگی‌های مثبت برنامه طراحی فضایی برای پلاتو آغازین برنامه را باید ذکر کرد که حجت‌الاسلام برمایی در آن جایگاه مقدمه‌ای از برنامه را با مخاطب درمیان می‌گذارد و به نوعی در کسوت روحانی و کارشناس ظاهر می‌شود و پس از آن وارد بخش اصلی و گفت‌وگو با مهمان می‌شود. محیطی که در نگاه اول جایگاهی درست از قرار گرفتن روحانی را در این فضا تداعی می‌کند.

**خانواده؛ محوریت و شاکله اصلی برنامه

«دعوت» امسال کار خود را با محوریت حفظ و تحکیم خانواده آغاز کرد. توجه سازندگان این برنامه به خانواده را شاید بتوان مهم‌ترین ویژگی آن قلمداد کرد؛ خانواده از منظر جامعه شناسی، اساسی‌ترین نهاد اجتماعی است که در شکل‌گیری ساختار کلان جامعه و افزایش بهره‌وری آن نقش بسزا دارد؛ بنابراین توجه دست‌اندرکاران «دعوت» به مهم‌ترین عنصر جامعه، نشان از هوشمندی و نگاهی موشکافانه به این اصل مهم دارد. اصلی که آسیب‌شناسی، واکاوی و بررسی نکات مهم آن به مثابه کلاس درسی است که از جنبه‌های گوناگون دینی و علمی قابل اعتناست.

**مهمانانی از جنس مردم

در مدت پنج ساله پخش این برنامه و در این دو سالی که برنامه با شیوه جدید روی آنتن می‌رود کسانی روبه روی مجری برنامه نشسته‌اند که از جنس مردم بودند و داستان‌هایی روایت شد که برآمده از دل اجتماع بود. سوژه‌هایی هم‌رنگ جامعه که مخاطب با آن‌ها همذات‌پنداری می‌کرد و این موضوع از نظراتی که بینندگان در صفحه شخصی این برنامه می‌نوشتند و گاها داستان‌هایی مشابه سوژه برنامه را روایت می‌کردند، قابل استناد است.

اسلام دین تعادل و عدالت است و هر موضوع و اتفاقی در آن از جنبه‌های مختلف بررسی می‌شود. حفظ و تحکیم بنیان خانواده نیز فقط بر دوش یکی از اعضای آن نیست و برنامه‌ای که با تاکید بر پایداری این نهاد مهم تولید می‌شود باید نگاهی همه‌جانبه به این موضوع داشته باشد. شیوه پرداخت به سوژه‌ها و توجه به موضوعات مطرح شده از نگاه هر یک از اعضای مختلف خانواده در برنامه «دعوت» این برنامه را به بستری علمی وکارشناسانه متکی بر مستندات تبدیل کرده است. «دعوت» تلاش کرده تا فقط روایت‌گر تراژدی‌های مخاطب‌پسند نباشد و به‌دور از قضاوت و سرزنش روایت‌های ملموسی در دایره خانواده داشته و به این مهم تخصصی‌تر بپردازد. نکته حائز اهمیت در آن انتخاب سوژه‌هایی با داستان‌های واقعی و شبیه به مردم است که اثرات عمیق بر مخاطب بگذارند‌. درنهایت «دعوت» نسخه نمی‌پیچد و قضاوت را برعهده بیننده می‌گذارد.

 

**دکوری که تداعی کننده مسجد است

حضور عوامل تولید برنامه «دعوت» به استودیو از چند ساعت مانده به شروع برنامه آغاز می شود. محل تصویربرداری این برنامه حوالی شمال غرب تهران است. یک سالن بزرگ که در میانه آن فضایی مدور برای دکور برنامه طراحی شده است.

میز و صندلی ها روی یک سن دایره قرار داده شده اند و پشت سر مهمانان فضای یک مسجد طراحی شده است. دکور این برنامه توسط پیمان قانع طراحی شده و المان های مذهبی ویژه ماه رمضان در آن به چشم می خورد.

در پشت صحنه هرکدام از عوامل مشغول کاری هستند و خود را برای برنامه امشب آماده می کنند. در گوشه ای دیگر اتاق های مختلفی برای عوامل، مهمانان و گریم طراحی شده است که «محمد پیوندی» سردبیر برنامه در آن مشغول صحبت با مهمانان امشب است. او صبورانه در حال شنیدن روایت و صحبت‌های مهمانان است، با آنها گپ می‌زند و از چند و چون ماجرا می‌پرسد.

در همین حین حجت‌الاسلام محمد برمایی؛ مجری-کارشناس برنامه نیز وارد می‌شود. بعد از ورود و  سلام و احوال‌پرسی با عوامل؛ نزد مهمانان می‌رود و دقایقی با آنها هم صحبت می‌شود.

**سکوت... «دعوت» آغاز می شود

از سوی دیگر مجتبی کشاورز تهیه‌کننده برنامه در حال سرکشی و گفت وگو با عوامل است. او تلاش می کند در جریان همه چیز باشد تا در حین پخش زنده اتفاق غیر منتظره ای روی ندهد.

چیزی تا آغاز برنامه نمانده است، مجری و مهمانان به اتاق گریم می روند و بعد از آن روی سن جاگیری می شوند. نور، صدا و دوربین آماده شروع هستند. واحد سیار هم در خارج از استودیو و فضای بیرونی مستقر شده است. برمایی وارد پلاتوی آغازین می‌شود، چند ثانیه تا شروع باقی مانده است؛ همه سکوت می‌کنند و «دعوت» شروع می‌شود.

مهمانان در صحنه نشسته‌اند و برمایی به آنها اضافه می‌شود، تیتراژ آغازین برنامه با صدای رضا صادقی فضا را پر می‌کند. پیوندی روبه‌روی مانیتور نشسته است و گوشی در گوش، تمام حواسش را معطوف صحبت‌های میزبان و مهمانان کرده است. کشاورز همچنان ناظر بر امور است و هرزگاهی با پیوندی و سایر عوامل در بی سیم یا حضوری صحبت کرده و نکاتی را متذکر می‌شود.

در حین گفت و گو، میان‌برنامه‌های کوتاهی پخش می‌شوند و برنامه ادامه دارد.برمایی شنونده صحبت‌های مهمانان است و تلاش می کند با جهت دهی مناسب به گفت و گو، برنامه را به هدف خودش نزدیک کند.

برنامه به لحظات پایانی خود نزدیک می‌شود. چند ثانیه بیشتر باقی نمانده است. مدیر صحنه زمان باقی مانده را اعلام می‌کند. برمایی صحبت‌های پایانی را رو به مخاطبانش عنوان می کند و پس از آن از مهمانان خداحافظی می‌کند.

تیتراژ پایانی با صدای مصطفی راغب روی آنتن می‌رود و عوامل به یکدیگر خسته نباشید می‌گویند و راهی سفره افطار می شوند.

**کشاورز: «دعوت» مدیون اتاق فکر خود است

پایان برنامه بهترین زمان برای گفت و گو با «مجتبی کشاورز» تهیه کننده برنامه است. او در گفت و گو با خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری فارس گفت: الزاما نباید برای برنامه پول خرج شود تا برنامه خوبی باشد. «دعوت» مبتنی بر پژوهش و مدیون اتاق فکر خود است. اگر این برنامه به اتاق فکر خود تکیه نمی‌کرد شاید این سادگی جواب نمی‌داد و برنامه دیده نمی‌شد.

وی ادامه داد: ما سعی کردیم اصول فنی برنامه‌سازی را رعایت کنیم و درعین حال تنها متکی به آن‌ها نباشیم. تمام هدف ما در گروه اجتماعی شبکه یک سیما و گروه برنامه‌سازی مهندسی پیام بود. به این مفهوم که پیام را در قالب زیبایی به مخاطب منتقل کنیم. «دعوت» اسپانسر داشت و پیگیر این بود که سرمایه‌گذاران بیایند اما شبکه بنا نداشت که حتی در حد یک دیالوگ برنامه از هدفش دور بشود.

 

این تهیه کننده تاکید کرد: معمولا برنامه‌هایی که اندکی به خط قرمزها نزدیک می‌شوند و موضوعات متفاوتی را روایت می‌کنند، مورد استقبال قرار می‌گیرند. «دعوت» سال گذشته به خط قرمزهای بسیاری نزدیک شد و امسال هم موضوعات متفاوتی را مطرح کرد مانند زوجی که رجوع کرده بودند، قاچاقچی که متحول شد و یا آدم‌ربایی که قاری قرآن شد.

**برمایی: مهم‌ترین موضوع جامعه ایران خانواده است

حجت الاسلام برمایی نیز در زمانی اندک در گفت و گو با فارس عنوان داشت: بهترین و شریف‌ترین زمان در طول سال که گردهمایی مقدسی از اعضای خانواده در کنار هم وجود دارد، ماه مبارک رمضان است. خانواده‌های ایرانی در سفره‌های سحر و افطار که فکر می‌کنم افطار پرخیر و برکت‌ترین و حاجت‌رواترین لحظه‌ عمر ما مسلمانان است، دورهم جمع می‌شوند و خود اعضا و حتی سفره شرافت ذاتی دارد.

وی ادامه داد: بنابراین این لحظه فرصت مناسبی برای بیان موضوعات مربوط به خانواده است. در واقع ما زمانی را برای پخش در اختیار داریم که خانواده‌ها دورهم نشسته‌اند و اعضای خانه کم کم اضافه می‌شوند. نکته بعدی اینکه مهم‌ترین موضوع جامعه ایران خانواده بوده و هر موضوع دیگری در خدمت خانواده است در نتیجه پرداختن به خانواده موضوع جذابی است.

وی تاکید کرد: زمانی که داستانی را روایت می‌کنید باید احسن‌القصص آن را بگویید. یعنی بهترین نکات قصه عنوان شود. نکته دوم اینکه مدل روایت‌گری یا تاک‌شو در تلویزیون نباید به منبر یک طلبه تبدیل شود چون در آن صورت مردم می‌گویند اگر قرار بود مجری صحبت کند چرا مهمان دعوت کردید؟! هنر گروه سردبیری و پرداخت برنامه ما این است که به سمتی حرکت کنیم تا خود مهمان روایت‌گر باشد و مخاطب نیز آن‌قدر هوشمند هست که پیام را دریافت کند. ما قرار نیست نسخه بپیچیم و در صحبت مهمان را قطع کنیم. اتفاقا در مواردی که من بیشتر صحبت می‌کنم مردم تذکر می‌دهند که اجازه دهید، مهمان صحبت کند. البته گاهی هم که کم حرف می‌زنم مردم می‌خواهند نکاتی را اضافه کنم. در مجموع من سعی می‌کنم تعادل را حفظ کنم، تیتروار و یک خطی حرف بزنم.

انتهای پیام/

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد