چرا درآمد فیلمسازان به جیب قاچاقچیان می رود؟

به گزارشايلام بيدار، فیلمسازان ما با هزار مشقت و سختی در این بازار آشفته فیلم می سازند. ساختن فیلم در این سینما کار راحتی نیست، چرا که هزینه ساختن آن بسیار بالا و سرسام آور است، یک تهیه کننده برای ساختن فیلم باید خودش را به آب و آتش بزند تا بتواند بودجه ساخت فیلم را تهیه کند.

برای ساختن فیلم بنیاد سینمایی فارابی تنها 400 میلیون تومان وام به فیلمساز می دهد که دریافت آن هم خود مصیبتی است و البته این مبلغ دستمزد یک بازیگر آن هم نمی شود، در این شرایط فیلمساز ناچار می شود به سراغ اسپانسرهای بخش خصوصی برود و در ازای دریافت پول برای آن برند تبلیغ کند که متاسفانه با عدم برنامه ریزی درست، تبلیغات آن محصول فیلم را تحت تاثیر خود قرار می دهد؛ یک راه دیگر این است که به سراغ افرادی بروند که سرمایه های باد آورده ای دارند که می خواهند از طریق سینما آن را تمییز کنند و بعد ها فیلمساز هم به هم‌دست بودن با اختلاسگر متهم شده و انگ پولشویی را باید به پیشانی خود ببیند.

همه این ها راه هایی است که یک فیلمساز می تواند، برای خود فیلمی بسازد به امید آن که فیلمش دیده شده و به فروش برسد تا از این طریق بازگشت سرمایه داشته و به سود نیز برسد. اما باید دید که وقتی فیلم با تمام آن سختی ها ساخته می شود دچار چه سرنوشتی می شود و آیا می تواند به میزانی فروش داشته باشد که که سرمایه اولیه بازگردانده و به سودی نیز برسد که بتواند فیلم بعدی خود را بسازد یا خیر؟

با تمام این شرایط وقتی که فیلم ساخته می شود، برخی از آنها در این بازار سینمای سلبریتی محور نمی توانند بر روی پرده با دیگر فیلم های پرستاره و پر زرق و برق رقابت کنند و سازندگانشان امید دارند که در شبکه نمایش خانگی بتوانند به فروشی نسبتا خوب یا حداقلی برسند که لااقل سرمایه اولیه شان بازگردد تا که بتوانند فیلم دیگری را در کارنامه هنری خود ثبت کنند.

شرایط بدی که مدتی است به وجود آمده است، قاچاق فیلم ها به بازار است؛ فیلم ها پس از اکران بر روی پرده سینما بعد از یک بازه زمانی کوتاه در شبکه نمایش خانگی عرضه می گردند تا از این طریق هم کمکی به سینمای یتیم کشور صورت بگیرد، اما مسئله قابل توجهی که وجود دارد ورود این فیلم ها به بازار توسط افرادی غیر از صاحبان آثار است که به نوعی قاچاق فیلم حساب می شود و سود حاصل از فروش آن به جیب قاچاقچیان فیلم ها می رود و دست صاحبان آثار خالی می ماند.

سازمان سینمای باید نظارت بیشتر و بهتری بر این موضوع داشته باشد در غیر این صورت همین تعداد فیلم هم که ساخته می شوند دچار مشکل شده و فیلمسازان را با ترس مواجه می کند، در واقع این معضل که در شبکه نمایش خانگی به وجود آمده است لطمه بزرگی به سینما وارد می کند و هر چه سریعتر باید برای آن تمهیدی بیاندیشند.

انتهای پیام/ر