به گزارشايلام بيدار، بمباران هوایی در طول 8 سال جنگ تحمیلی توسط رژیم صدام، یکی از اصلی ترین روش ها در جنگ بود و بارها با بمباران هوایی و موشکی مناطق غیر نظامی کشور را مورد هدف قرار داد.
بخش قابل توجهی از شمار شهدای جنگ تحمیلی نه در میدان جنگ و در مقابل دشمن که درکوچه و خیابان، مدرسه و بیمارستان یا در خانه هایشان هدف بمب ها و موشک های رژیم بعث قرار می‌گرفتند،
حملات عراق به مناطق مسکونی که به عنوان یکی از جنایات جنگی صدام در 8 سال جنگ تحمیلی برشمرده می شود، از روز سوم جنگ و در اهواز آغاز شد. 10 روز پس از آن دزفول نیز توسط 4 فروند میگ عراقی بمباران شد و 70 تن از مردم کشته و 300 تن زخمی شدند.
رژیم صدام در کنار این بمباران های هوایی، حملات موشکی را نیز به شهرهای ایران آغاز کردند و تلفات سنگین جانی و مالی به کشورمان واردکرد، گرچه نیروهای نظامی ایران تا خرداد 1363 از بمباران مناطق مسکونی عراق خودداری می‌کردند ولی متعاقب صدور اعلامیه ارتش عراق مبنی بر تهدید رسمی ساکنان شهرهای ایران به بمباران، ارتش ایران نیز در سطح محدود شروع به اقدام متقابل کرد.
یکی از شهرهای که مورد حملات هوایی دشمن قرار گرفت، شهر آبدانان بود که روز خونین این شهر را رقم زد.
در آخرین روزهای سال 66 که مردم جنگ‌زده آبدانان خود را برای سالی نو آماده می‌کردند، ناگهان اتفاقی رخ داد که برای همیشه در تاریخ این شهرستان ماندگار شد.
26 اسفندماه سال 66 مصادف با بمباران هوایی شهرستان آبدانان توسط رژیم بعثی عراق است که مردم آبدانان، این اتفاق را به‌خوبی به یاد دارند اما از زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره شهدای این روز و عدم برگزاری یادواره‌ای به‌پاس گرامیداشت مقام شامخ شهدای این روز گله‌مندند.
« ساعت 9 صبح روز 26 اسفند سال 66 در آن هنگام که همه مردم آبدانان گردهم آمده بودند تا پیکر پاک و مطهر 6 نفر از فرندان دلبند خود که در منطقه عملیاتی شاخ شمیران در غرب کشور به درجه رفیع شهادت نائل آمده بودند را تشییع و به خاک بسپارند مورد هجوم ناجوانمردانه هواپیماهای متجاوز رژیم بعث عراق قرار گرفتند.
این اولین باری بود که شهر آبدانان مورد بمباران هوایی قرار می‌گرفت که محل اصلی اصابت موشک هواپیماهای عراقی کوچه شهید کرمی بود.
طبق گفته شاهدین تعداد 5 یا 6 موشک بزرگ 12 متری در نقاط مختلف این کوچه رها شد که یکی از این موشک‌ها به منزل خانم خیزران باقری اصابت کرد و خانواده باقری و خانواده برادرش که مهمان آن‌ها بودند، به شهادت رسیدند و به‌پاس زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره شهدای بمباران هوایی آبدانان در این محله، این مکان پس از گذشت چند سال از بمباران هوایی سال 66 آبدانان به دارالقرآن تبدیل شد.
در کنار منزل این شهیده نانوایی بود که در روز 26 اسفند سال 66 تعداد زیادی از همشهریان در صف نانوایی در هنگام اصابت موشک به این نانوایی به خیل شهدا پیوستند .
شهر آبدانان ،سرابباغ و روستاهای اطراف بارها مورد تهاجم بعثی ها قرار گرفتند اما بمباران این شهرستان در حال فراموشی است به طوریکه مسئولین مربوطه این شهرستان را از میان شهرهای مناطق جنگی حذف کردند و در برگزاری یادواره ای که یاد و خاطره این شهدایی مظلوم را در اذهان آشکار کنند دریغ می کنند پس از گذشت 31 سال از این ماجرا همچنان غبار فراموشی، این رخداد مهم و تکان‌دهنده را به کام خود فرو برده است
امیدوارم مسئولین با و جود شواهد موجود در زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره شهدای بمباران هوایی آبدانان همت کنند تا مردم این شهرستان به حق خود که 8سال آوارگی و مهمانداری مردمان جنگ زده شهرها و استان های دیگر را داشتند برسند.
آبدانان خبر
انتهای پیام/س
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد