به گزارشايلام بيدار، "ذبیح الله پورشیب"، سرگروه تیم ملی کاراته با بیان مطلب فوق گفت: هر زمان بحث مدال آوری و سربلندی ایلام می شود، آقایان یادشان می افتد پورشیبی هم هست که در حال اعزام به بازیهاست، ولی متاسفانه مدتهاست که کسی از استان سراغ ما را نمی گیرد.
وی افزود: من شرمنده مردم عزیز و دوست داشتنی ایلام هستم که همیشه به من لطف داشته اند، ولی مسئولان استان بنده را به طور کلی فراموش کرده اند. به عنوان تنها ورزشکاری از این استان در تمامی رده های سنی در مسابقات جهانی و آسیایی مدال کسب کرده ام، دو مدال طلا و برنز بازیهای آسیایی را بدست آورده ام. با این شرایط کسی توجهی ندارد.
سرگروه تیم ملی کاراته ادامه داد: خیلی ها شاید درک نکنند که یک ورزشکار برای سالها حضور در سطح اول ورزش کشور و دنیا باید چه سختی هایی را تحمل و از خیلی موقعیت‌های زندگی و بهترین روزهای دوران جوانی بگذرد. رژیم های سخت غذایی، آسیب های دردناک در کنار تمرینات سخت و تلاش برای بالابردن پرچم کشورش.، اما بی توجهی برخی از مسئولان واقعا ناراحت کننده است. همه و همه فقط انتظار کار سخت و نتیجه دارند و مسائل دیگر را نمی بینند. زمانی که رنگ مدال تغییر می کند خیلی ها با رفتارهای سرد از من استقبال می کنند.
پورشیب افزود: مگر در مسابقات مدال طلا را برای ما کنار گذاشته اند و ما نمی خواهیم آن را کسب کنیم؟ ۱۴ سال مبارزه در سال اول دنیا کار ساده ای نیست و فقط یک ورزشکار سختی های ورزش حرفه ای را درک می کند. حفظ جایگاه و ثبات در اردو و ترکیب ثابت تیم ملی خیلی سخت و دشوار است که با تمرینات و تلاش شبانه روزی میسر شده است که بازهم باید بگویم کسی از استان حمایت نکرد. من به اهداف بزرگ خود فکر می کنم و برای رسیدن به آنها همچنان با انگیزه تمرین می کنند.
وی با بیان اینکه بعد از بازیها اغلب استانها از ورزشکاران خود تقدیر کردند اظهار داشت: از فرمانداری، استانداری و یا حتی اداره ورزش و جوانان کسی سراغ ما را نگرفت و گویا در استان ایلام کسی پیگیر کار من نیست و به نظر می‌رسد آقایان خواب هستند و یا خود را به خواب زده‌اند. شاید چون طلا نگرفته ام ناراحت شده اند.
سرگروه تیم ملی ادامه در پایان گفت: یک سئوال همیشه ذهن مرا مشغول کرده که مسئولان استان ما در تمام ارگانها دائم می گویند ما اعتبار نداریم، بودجه کافی نداریم آیا فقط برای استان ایلام این چنین است؟ مگر این استان چند ورزشکار ملی پوش دارد؟ چار در شهرها و استانهای دیگر به ورزشکاران ملی خود اهمیت می دهند؟ آیا اینچنین می خواهند برای جوانان ایجاد انگیزه کنند؟ آیا گناه من این است که در ایلام به دنیا آمده ام؟ به ایلامی و کورد زبان بودن خود افتخار می کنیم اما متاسفم برای مسئولانی که می توانند کاری کنند ولی انجام نمی دهند.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد