سرویس: دین و مذهب
کد خبر: 29578
|
09:10 - 1396/07/30
نسخه چاپی

به بهانه ورود کاروان اسرا به شهر شام در روز دوم صفر؛

هتک حرمت یزید به سر مبارک امام حسین(ع)

هتک حرمت یزید به سر مبارک امام حسین(ع)
پس از اینکه اجازه ورود داده شد، اهل بیت علیه السلام را در روز دوم صفر سال 61 هجری قمری در حالی که دست مردها را به گردنشان بسته بودند و همه کودکان و زنان را به یک زنجیر متصل کرده بودند وارد مجلس یزید کردند.

به گزارشايلام بيدار،پس از اینکه اجازه ورود داده شد، اهل بیت علیه السلام را در روز دوم صفر سال 61 هجری قمری در حالی که دست مردها را به گردنشان بسته بودند و همه کودکان و زنان را به یک زنجیر متصل کرده بودند وارد مجلس یزید کردند. یزید مست و مغرور از کرده خویش بر تخت تکیه داده و مجلس بزم بر پا ساخته بود. سر مقدّس سالار شهیدان علیه السلام را شست و شو داده و در حالی که محاسن مبارکش را شانه زده بودند در تشتی از طلا مقابل یزید گذاشتند و او با چوب خیزرانی که در دست داشت، نسبت به حضرت اساعه ادب می کرد. عقیله عرب زینب کبری سلام اللّه علیه با دیدن این صحنه دست بر گریبان برد و فریاد کرد : وا حسینا! وا حبیب رسول اللّه ! که از صدای آن حضرت، حاضران به گریه افتادند.(1)

ابوبرزه اسلمی که از اصحاب رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بود خطاب به یزید گفت: به لب و دندان کسی بی احترامی می کنی که من شاهد بودم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم همین لب و دندان ها را می بوسید و به حسن و حسین علیه السلام می فرمود: شما سرور جوانان اهل بهشت هستید، ای یزید! خدا تو را نابود کند، خدا تو را لعنت کند.(29)

یزید آب جو طلب می کرد و به یاران خود می داد و در حین قمار بازی و شراب خواری، نسبت به سر مقدس ابا عبداللّه الحسین علیه السلام هتک حرمت می نمود. که قلم از نوشتن آن شرم دارد.

سکینه بنت الحسین علیه السلام می فرماید: به خدا سوگند من از یزید کافرتر و ستمکار تر و سنگدل تر ندیده ام! امام علی بن موسی الرضا علیه السلام در این باره فرمودند: شیعیان ما هرگز آب جو نمی خورند چرا که مخصوص دشمنان ماست و نخستین بار یزید، در مقابل سر نازنین جدم حسین بن علی علیه السلام نوشید.(3)

امام زین العابدین علیه السلام در اوج مصیبت و مظلومیت اما با کمال شجاعت و صلابت وارد مجلس شدند و خطاب به یزید فرمودند: اگر رسول اللّه صلی الله علیه و آله و سلم ما را در این حالت ببیند گمان داری با تو چه خواهند کرد؟! سپس فرمودند: ای یزید! وای بر تو اگر می دانستی چه عمل زشتی را مرتکب شده ای و با پدرم واهل بیت علیه السلام و برادرم و عموهای من چه کرده ای مسلماً به کوهها می گریختی! و روی خاکستر می نشستی و فریاد بلند می کردی. سر پدرم حسین علیه السلام فرزند فاطمه سلام اللّه علیها و علی علیه السلام را بر سر دروازه شهر آویختی؟ تو را به خواری و پشیمانی روزی بشارت می دهم که درآن روز چشمان مردمان گریان است.(4)

در چنین وضعیتی که یزید جسارت و بی خیالی را تا بدین حد رسانید، دیگر وقت آن رسید که بار دیگر چهره ننگین یزیدیان برای مردم که قدری آمادگی پیدا کرده بودند آشکار گردد و تبلیغات مسموم معاویه بر ضد اهل بیت علیه السلام نقش بر آب شود. یعنی زینب کبری سلام الله علیها پیام آور کربلا و بیانگر نهضت حسینی بار دیگر وارد میدان شود و به وظیفه سنگین خویش عمل کند. آن حضرت با وجودی که داغدار و مصیبت زده بودند، با عظمت و شکوه، چونان مادرش فاطمه سلام اللّه علیها و همچون پدر بزرگوارش امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السلام به پا خاستند و خطبه ای بلیغ ایراد فرمودند. سخنان عقیله عرب علیه السلام آنچنان در میان مردم تأثیر گذاشت که شیون و ناله از تمام اهل مجلس بلند شد تا جایی که یزید که در ابتداء مست و مغرور و مشغول باده گساری و بی احترامی بود، سر فرود آورد و برای آرام کردن فضای مجلس گناهان کشتن امام حسین علیه السلام را بر گردن ابن زیاد انداخت.

از دیگر وقایعی که در مجلس یزید رخ داد و باعث رسوایی و خواری یزید شد، خطبه امام زین العابدین علیه السلام در آن مجلس بود. خطبه ای که امام در آن ضمن معرفی صحیح عصمت و طهارت علیه السلام از جنایات یزید پرده برداشت.
در اثر افشاگری و مشخص شدن چهره پلید یزیدیان مردم تحت تأثیر قرار گرفتند و انگیزه بیداری در آنان تقویت و نفرت و خشم مردم از این عمل روز افزون شد تا جایی که یزید از کرده خویش ابراز پشیمانی نمود و گناه خود را گردن ابن زیاد خبیث انداخت. ابتداء این پشیمانی ظاهری و در راستای حفظ موقعیت و مقام و تاج و تخت بود چرا که بعد از واقعه عاشوراء ابن زیاد به شام آمد و یزید مال فراوان به او بخشید و او را به سرای خود بود و از کرده خویش شادمان و مست بود.(5)

در نهایت به سبب مبارزات پنهان و آشکار اهل بیت علیه السلام در حالت اسیری به شام، یزید ذلیل گشته و وضعیت شام بر ضد او و به هواداری امام حسین علیه السلام تغییر کرد و قیام امام حسین علیه السلام در کربلا با مجاهدتهای حضرت زینب سلام اللّه علیها و امام زین العابدین علیه السلام به کمال رسید.


 
منابع:
1- الدمغزال کبر ج5،صفحه105، و قلائد النحور،ج محرم وصفر، صفحه353
2- - منتهی الامال، صفحه601
3- عیون اخبارالرضا،ج2،صفحه25
4- بحار ج45، باب39، صفحه 136، و الارشاد، صفحه231
5- تذکره الخواص،صفحه146

 

انتهای پیام/الف

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد